احکام پاداش و جايزه در جنگ
قرآن کريم :
)يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَى عَلَيْکُمْ‌غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ يَحْکُمُ مَا يُرِيدُ(433)).
"اى کسانيکه ايمان آورده‌ايد! به پيمانها و قراردادها وفا کنيد. چهارپايان براى‌شما حلال شده است مگر آنچه بر شما خوانده مى‌شود و به هنگام احرام، صيد راحلال مشمريد. خداوند هرچه بخواهد و مصلحت باشد، حکم مى‌کند."
تفصيل احکام :
1 - براى فرمانده نظامى جايز است از هر وسيله‌اى که او را از اسراردشمن آگاه گرداند و يا در زمينه‌هاى جنگى و دفاعى به او کمک کند،استفاده نمايد و از همين باب است قرار دادن جايزه براى کسى که نقش‌برجسته‌اى دراين رابطه ايفا کند، مثل اينکه اعلام کند سربازانى که اين‌خاکريز را فتح کنند، يا آن خط دفاعى را بشکنند، و يا اطلاعات خاصى رابدست آورند، از جوايز مادى )پول يا مرخّصى‌هاى طولانى( يا معنوى)ارتقاى رتبه نظامى( بهره‌مند خواهند شد، و گاهى هم اراضى فتح شده‌ياغنايم بدست آمده، ملک آنان قرار داده مى‌شود و گاهى هم چيزهاى‌ديگرى در نظر گرفته مى‌شود.
2 - قرار دادن شى‌ء مجهول به عنوان پاداش مانند قسمتى از غنايم‌دارالحرب هم جايز است، و گاهى هم منفعت چيزى مثل محصولات‌اراضى مفتوحه براى مدّتى به عنوان مزد يا پاداش در نظر گرفته مى‌شود.
3 - اگر مزد و يا جايزه در نزد جاعل )پاداش دهنده( موجود باشد و به‌فتح و پيروزى بستگى نداشته باشد به مجرّد اينکه شخص عامل به آن کاراقدام کند، مستحقّ آن مزد مى‌شود، پس اگر فرمانده بگويد: کسى که مرا به‌شکاف اين قلعه )راه نفوذ و ورود( راهنمايى کند، هزار دينار به اومى‌دهم، بر او واجب است که اين مبلغ را فوراً پرداخت کند براى کسى که‌او را راهنمايى کرده است، امّا اگر آن مزد در مال دشمن قرار داشته باشد،مثل بعضى از غنايم جنگى، بعداز تحقّق فتح و پيروزى، مستحقّ آن‌مى‌شود، امّا اگر جاعل به آن مالى که پاداش قرار داده شده اصلاً دست نيافت‌مثل اينکه مسلمانان با دشمن مصالحه کردند و غنيمتى در کار نبود، برفرمانده است که شخص عامل را راضى کند يا از اشخاص عادلى، بخواهدکه داورى کنند تا مقدار حق او را تشخيص بدهند و پرداخت شود.