4 - دروغ بستن به خدا وپيغمبر(ص )
مسأله 1605 :
اگـر روزه دار بـه گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خداوپيغمبران وائمه (ع ) عمدا نسبت دروغ بدهد, اگرچه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه کند روزه او باطل است .
و بنابر احتياط واجب نسبت دروغ به حضرت زهرا(س ) وبه جانشينان پيغمبران گذشته هم عين حکم را دارد.
مسأله 1606 :
اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است يا دروغ نقل کند بنابراحتياط واجب بايد از کسى که آن خبر را گفته , يا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
مسأله 1607 :
اگـر چيزى را به اعتقاد اين که راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده , روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1608 :
اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مى کند و چيزى را که مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد وبعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده , روزه اش باطل است و در مـاه رمـضـان بـايـد تـا مغرب از آنچه روزه را باطل مى کند خوددارى کند, ولى کفاره بر او واجب نمى شود.
مسأله 1609 :
اگر دروغى را که ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر(ص ) وجانشينان پيغمبر نـسـبت دهد روزه اش باطل مى شود ولى اگراز قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.
مسأله 1610 :
اگر ازروزه دار بپرسند که آيا پيغمبر(ص ) چنين مطلبى فرموده اندواو جايى که در جـواب بـايـد بـگويد نه , عمدا بگويد بلى , يا جايى که بايد بگويد بلى عمدا بگويد نه , روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1611 :
اگر از قول خدا يا پيغمبر(ص ) حرف راستى را بگويد, بعد بگويددروغ گفتم , يا در شـب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن , که روزه مى باشدبگويد آنچه ديشب گفتم راست است , روزه اش باطل مى شود.