نیت (آیت الله سید علی سیستانی)

نيت

مسأله 1559 :

لازم نـيـسـت انـسـان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلا بگويد فردا را روزه مى گيرم , بلکه همين قدر که بنا داشته باشد براى انجام خواست خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مـى کند انجام ندهد کافى است , و براى آن که يقين کند تمام اين مدت را روزه بوده , بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نمايد.

مسأله 1560 :

انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيت کند و بهتر آن است که شب اول ماه هم نيت روزه همه ماه را بنمايد.

مسأله 1561 :

آخـرين وقت نيت روزه ماه رمضان براى شخص ملتفت قبل از اذان صبح است به اين معنى که بايد قصد روزه را قبل از اذان صبح داشته باشد هر چند به واسطه خواب يا مانند آن متوجه قصد خود نباشد.

مسأله 1562 :

کـسـى کـه کـارهـايـى کـه روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد , در هر وقت از روز نيت روزه مستحبى بکند هر چند فاصله کمى تا مغرب باشد روزه او صحيح است .

مسأله 1563 :

کسى که پيش از اذان صبح در روزه ماه رمضان و هم چنين در روزه واجبى که زمانش معين است , بدون نيت روزه خوابيده است , اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت کند , روزه او صحيح است , و اگر بعد از ظـهـر بيدار شود , بايد بنابر احتياط بقيه روز را به قصد قربت مطلقه امساک کند , و روزه آن روز را نيز قضا نمايد.

مسأله 1564 :

اگـر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد , بايد آن را معين نمايد , مثلا نيت کند که روزه قضا يا روزه کفاره مى گيرم , ولى در ماه رمضان لازم نيست نيت کند که روزه ماه رمضان مى گيرم , بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيت کند , روزه ماه رمضان حساب مى شود.

مسأله 1565 :

اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نيت روزه غير رمضان کند , روزه اى که قصد کرده است حساب نـمـى شود , و هم چنين روزه ماه رمضان حساب نمى شود , اگر آن قصد با قصد قربت منافات داشته باشد بلکه اگر منافات هم نداشته باشد , بنابر احتياط روزه ماه رمضان حساب نمى شود.

مسأله 1566 :

اگر مثلا به نيت روز اول ماه روزه بگيرد , بعد بفهمد دوم يا سوم بوده , روزه او صحيح است .

مسأله 1567 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد , بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد , و اگر تمام نکرد قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 1568 :

اگـر پـيش از اذان صبح نيت کند و مست شود و در بين روز به هوش آيد , احتياط واجب آن است که روزه آن روز را تمام کند و قضاى آن را هم به جا آورد.

مسأله 1569 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود , روزه اش صحيح است .

مسأله 1570 :

اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود , چنانچه کارى که روزه را بـاطل مى کند انجام داده باشد , روزه او باطل مى باشد ولى بايد تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انـجـام نـدهـد , و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد , و هم چنين است بنابر احتياط اگر بعد از ظهر مـلـتـفت شود که ماه رمضان است , و اما اگر پيش از ظهر ملتفت شود , و کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد روزه اش صحيح است .

مسأله 1571 :

اگـر بـچـه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود , بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود , روزه آن روز بـر او واجـب نـيـست , مگر آن که قصد روزه مستحبى کرده باشد که اتمام روزه آن روز بنابر احتياط در اين صورت لازم است .

مسأله 1572 :

کـسـى که براى به جا آوردن روزه ميتى اجير شده , يا روزه کفار دارد , اگر روزه مستحبى بگيرد اشـکال ندارد , ولى کسى که روزه قضا دارد نمى تواند روزه مستحبى بگيرد و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگيرد , در صورتى که پيش از ظهر يادش بيايد , روزه مستحبى او به هم مى خورد و مى تواند نيت خـود را بـه روزه قضا برگرداند , و اگر بعد از ظهر ملتفت شود , روزه او بنابر احتياط باطل است , و اگر بعد از مغرب يادش بيايد , صحت روزه اش خالى از اشکال نيست .

مسأله 1573 :

اگـر غير از روزه ماه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد , مثلا نذر کرده باشد که روز معينى را روزه بگيرد , چنانچه عمدا تا اذان صبح نيت نکند , روزه اش باطل است , و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است , يا فراموش کند و پيش از ظهر يادش بيايد , چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند , انـجـام نداده باشد و نيت کند , روزه او صحيح , و اگر بعد از ظهر يادش بيايد احتياطى را که در روزه ماه رمضان گفته شد , مراعات نمايد.

مسأله 1574 :

اگـر بـراى روزه واجـب غير معينى مثل روزه کفاره عمدا تا نزديک ظهر نيت نکند اشکال ندارد , بـلـکـه اگر پيش از نيت تصميم داشته باشد که روزه نگيرد , يا ترديد داشته باشد که بگيرد يا نه , چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيت کند , روزه او صحيح است .

مسأله 1575 :

اگـر در ماه رمضان , پيش از ظهر کافر مسلمان شود , و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را بـاطل مى کند انجام نداده باشد , بنابر احتياط واجب بايد نيت روزه کند و روزه را تمام نمايد و اگر آن روز را روزه نگيرد , قضاى آن را بجا آورد.

مسأله 1576 :

اگر در وسط روز ماه رمضان پيش از ظهر مريض خوب شود , و تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد بايد نيت روزه کند و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود روزه آن روز بر او واجب نيست .

مسأله 1577 :

روزى را کـه انـسـان شـک دارد آخـر شعبان است يا اول رمضان واجب نيست روزه بگيرد , و اگر بـخـواهـد روزه بـگـيرد , نمى تواند نيت روزه رمضان کند , ولى اگر نيت کند که اگر رمضان است روزه رمضان و اگر رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد , صحت روزه اش بعيد نيست ولى بهتر آن است که نيت روزه قضا و مانند آن بنمايد و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده , از رمضان حساب مى شود , و اگر قصد طبيعى روزه را کند و بعد معلوم شود رمضان بوده , نيز کافى است .

مسأله 1578 :

اگـر روزى را کـه شـک دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است بايد نيت روزه ماه رمضان کند.

مسأله 1579 :

اگـر در روزه واجـب معينى مثل روزه رمضان مردد شود که روزه خود را باطل کند يا نه , يا قصد کـند که روزه را باطل کند , روزه اش بنابر احتياط باطل مى شود , اگر چه از قصدى که کرده برگردد , و کارى هم که روزه را باطل مى کند انجام ندهد.

مسأله 1580 :

در روزه مـسـتحب و روزه واجبى که وقت آن معين نيست مثل روزه کفاره , اگر قصد کند کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد يا مردد شود که به جا آورد يا نه , چنانچه به جا نياورد و در روزه واجب پيش از ظهر و در روزه مستحب پيش از غروب دوباره نيت روزه کند , روزه او صحيح است .