احکام تلقیح (آیت الله سید ابوالقاسم موسوی خویی (ره))

احکام تلقيح

مسأله 43 :

جايز نيست نطفه و منى مرد اجنبى را به زنى تلقيح و تزريق نمايند و فرق نمىکند که عمل تلقيح بوسيله شخصى اجنبى انجام بگيرد يا بوسيله خود شوهر زن، واگر عمل تلقيح انجام شود و زن تلقيح شده حامله و بچه دار گردد، آن بچه مال صاحب نطفه است و تمام احکام اولاد بر او جارى است و از يکديگر ارث هم مىبرند و فقط آنچه در مورد ارث استثناء شده است، بچه اى است که از زنا توليد شده باشد و در عمل تلقيح گرچه خود عمل حرام مىباشد، ولى زنا تحقق پيدا نکرده است و همچنين زنى که بوسيله تلقيح بچه دار شده باشد، مادر آن بچه است و احکام اولاد بر او جارى است و از اين قبيل است اگر زنى بطور مساحقه نطفه شوهر خود را به فرج زن ديگر بريزد و آن زن از اين نطفه حامله و بچه دار شود، آن بچه مال صاحب نطفه است و آن زن هم مادر آن بچه است و احکام اولاد بر او جارى است.

مسأله 44 :

جايز است گرفتن نطفه مردى در صورتيکه مقدمات حرام نداشته باشد و گذاشتن آن نطفه در رحم مصنوعى و تربيت کردن آن بمنظور توليد بچه و چنانچه از اين راه بچه اى توليد گردد، آن بچه مال صاحب نطفه است و احکام پدر و فرزندى بين آنها برقرار مىشود و لکن اين بچه مادر ندارد.

مسأله 45 :

جايز است تلقيح نطفه شوهر به زن او، ولى غير از شوهر جايز نيست کس ديگر متصدى اين عمل باشد در صورتيکه مستلزم نگاه کردن بصورت آن زن و يا مس کردن بدن او بوده باشد و حکم بچه اى که با تلقيح توليد مىگردد، حکم بقيه اولاد را دارد و فرقى بين آنها نيست.