نماز آيات
مسأله 1500 :
نماز آيات که دستور آن بعدا گفته خواهد شد بواسطه چهار چيز واجب مى شود: اول - گرفتن خورشيد.
دوم - گرفتن ماه اگرچه مقدار کمى از آنها گرفته شود و کسى هم از آن نترسد.
سوم - زلزله اگرچه کسى هم نترسد.
چهارم - رعد و برق و بادهاى سياه و سرخ و مانند اينها از آيات آسمانى در صورتى که بيشتر مردم بـتـرسند.
و اما در حوادث زمينى مانند فرورفتن آب دريا و افتادن کوه که موجب ترس اکثر مردم شـود بـنـابر احتياط نماز آيات خوانده شود, ولى بعيد نيست که در حوادث زمينى که زلزله نباشد نماز آيات واجب نباشد.
مسأله 1501 :
اگر از چيزهائى که نماز آيات براى آنها واجب است بيشتر از يکى اتفاق بيفتد, انسان بـايـد براى هر يک از آنها يک نماز آيات بخواند, مثلا اگر خورشيد بگيرد و زلزله هم بشود, بايد دو نماز آيات بخواند.
مسأله 1502 :
کسى که چند نماز آيات بر او واجب است , چه همه آنها براى يک چيز بر او واجب شـده بـاشـد, مثلا سه مرتبه خورشيد گرفته ونماز آنها را نخوانده است , چه براى چند چيز باشد مثلا براى آفتاب گرفتن و ماه گرفتن و زلزله , نمازهائى بر او واجب شده باشد, موقعى که قضاى آنها را مى خواند, لازم نيست معين کند که براى کدام يک آنها باشد.
مسأله 1503 :
چيزهائى که نماز آيات براى آنها واجب است , در هر شهرى اتفاق بيفتد, فقط مردم همان شهر بايد نماز آيات بخوانند, و برمردم جاهاى ديگر واجب نيست .
مسأله 1504 :
در نماز آيات براى زلزله يا رعد و برق و بادهاى سياه و مانند آنها لازم است مکلف نـمـاز آيات را فورا بخواند, و چنانچه تاخير بيندازد احوط آن است که به قصد مافى الذمه بياورد و قصد ادا و قضا نکند.
مسأله 1505 :
از وقتى که خورشيد يا ماه شروع به گرفتن مى کند, انسان بايد نماز آيات را بخواند, و بهتر اين است که به قدرى تاخير نيندازدکه شروع به باز شدن کند.
مسأله 1506 :
اگر خواندن نماز آيات را به قدرى تاخير بيندازد که آفتاب يا ماه شروع به باز شدن کند, نيت ادا مانعى ندارد, ولى اگر بعد ازباز شدن تمام آن , نماز بخواند بايد نيت قضا نمايد.
مسأله 1507 :
اگر مدت گرفتن خورشيد يا ماه به اندازه خواندن يک رکعت نماز يا کمتر باشد, وجـوب نـماز آيات در اين صورت مبنى براحتياط است , و اگر مدت گرفتن آنها بيشتر باشد ولى انسان نماز را نخواند, تا به اندازه خواندن يک رکعت به آخر وقت آن مانده باشد, در اين صورت نماز آيات واجب و ادا است .
مسأله 1508 :
اگر بعد از باز شدن آفتاب يا ماه بفهمد که تمام آن گرفته بوده , بايد قضاى نماز آيات را بخواند, ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده قضا بر او واجب نيست .
مسأله 1509 :
اگر عده اى که اطمينان به گفتار آنها نباشد بگويند که خورشيد يا ماه گرفته اسـت , چـنـانچه انسان از گفته آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نکند و نماز آيات نخواند و بعد مـعـلـوم شـود راست گفته اند, در صورتى که تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد, بايد نماز آيات را بـخـوانـد,ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد, خواندن نماز آيات بر او واجب نيست , و همچنين اسـت اگر دو نفر که عادل بودن آنان معلوم نيست بگويندخورشيد يا ماه گرفته , بعد معلوم شود که عادل بوده اند.
مسأله 1510 :
اگرانسان به گفته کسانى که از روى قاعده علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مى دانند اطمينان پيدا کند که خورشيد يا ماه گرفته , بنابر احتياط واجب بايد نماز آيات را بخواند, و نـيـز اگـر بـگـويند فلان وقت خورشيد يا ماه مى گيرد و فلان مقدار طول مى کشد و انسان به گفته آنان اطمينان پيدا کند, بنابر احتياط واجب بايد به حرف آنان عمل نمايد.
مسأله 1511 :
اگـر بـفـهمد نماز آياتى که خوانده باطل بوده , بايد دوباره بخواند, و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
مسأله 1512 :
اگر در وقت نماز يوميه نماز آيات هم بر انسان واجب شود, چنانچه براى هر دو نماز وقـت دارد, هـر کـدام را اول بـخواند اشکال ندارد, و اگر وقت يکى از آن دو تنگ باشد, اول آن را بخواند, و اگر وقت هر دو تنگ باشد, بايد اول نماز يوميه را بخواند.
مسأله 1513 :
اگـر در بين نماز يوميه بفهمد که وقت نماز آيات تنگ است , چنانچه وقت نماز يـومـيـه هـم تـنگ باشد, بايد آن را تمام کند بعد نمازآيات را بخواند, و اگر وقت نماز يوميه تنگ نباشد, آن را بشکند و اول نماز آيات و بعد نماز يوميه را بجا آورد.
مسأله 1514 :
اگر در بين نماز آيات بفهمد که وقت نماز يوميه تنگ است , بايد نماز آيات را رها کـند و مشغول نماز يوميه شود و بعد از آن که نماز را تمام کرد پيش از انجام کارى که نماز را بهم بزند, بقيه نماز آيات را از همانجا که رها کرده بخواند.
مسأله 1515 :
اگر در حال حيض يا نفاس زن , آفتاب يا ماه بگيرد يا رعد و برق و مانند اينها اتفاق بيفتد, نماز آيات بر او واجب نيست وقضا هم ندارد.