نيّت
مسأله 1566 :
لازم نيست انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد فردا روزه مي‌گيرم، بلکه همينقدر که براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام ندهد کافي است وبراي آن که يقين کند تمام اين مدّت را روزه بوده، بايد مقداري پيش از اذان صبح ومقداري هم بعد از مغرب از انجام کاري که روزه را باطل مي‌کند خودداري نمايد.
مسأله 1567 :
انسان مي‌تواند در هر شب از ماه رمضان براي روزه فرداي آن، نيّت کند و بهتر است که شب اوّل ماه هم نيّت روزه همه ماه را بنمايد.
مسأله 1568 :
وقت نيّت روزه ماه رمضان از اوّل شب است تا اذان صبح.
مسأله 1569 :
وقت نيّت روزه مستحبي از اوّل شب است تا موقعي که به اندازه نيّت کردن بمغرب وقت مانده باشد که اگر تا اين وقت کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام نداده باشد ونيّت روزه مستحبّي کند روزه او صحيح است.
مسأله 1570 :
کسي که پيش از اذان صبح بدون نيّت روزه خوابيده است، اگر پيش از ظهر بيدار شود ونيّت کند، روزه او صحيح است چه روزه او واجب‌باشد چه مستحبّ و اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمي‌تواند نيّت روزه واجب نمايد.
مسأله 1571 :
اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگري بگيرد، بايد آن را معيّن نمايد، مثلاً نيّت کند که روزه قضا يا روزه نذر مي‌گيرم، ولي در ماه رمضان لازم نيست نيّت کند که روزه ماه رمضان مي‌گيرم، بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد وروزه ديگري را نيّت کند، روزه ماه رمضان حساب مي‌شود.
مسأله 1572 :
اگر بداند ماه رمضان است وعمداً نيّت روزه غير رمضان کند نه روزه رمضان حساب مي‌شود ونه روزه‌اي که قصد کرده است.
مسأله 1573 :
اگر مثلاً به نيّت روز اوّل ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوم يا سوم بوده، روزه او صحيح است.
مسأله 1574 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند وبيهوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد، و اگر تمام نکرد قضاي آن را بجا آورد بلکه اگر هم تمام کرد بايد احتياطاً قضا نمايد.
مسأله 1575 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند ومست شود و در بين روز به هوش آيد، احتياطاً بايد روزه آن روز را تمام کند و بعد هم قضا نمايد.
مسأله 1576 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.
مسأله 1577 :
اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام نداده باشد، بايد نيّت کند وروزه او صحيح است و اگر کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت شود که رمضان است، روزه او باطل مي‌باشد ولي بايد تا مغرب کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام ندهد و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد.
مسأله 1578 :
اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، اگر نيّت روزه تبرّعي کرده بود روزه آن روز را بايد تمام کند.
مسأله 1579 :
کسي که براي بجا آوردن روزه ميّتي اجير شده، اگر روزه مستحبّي بگيرد اشکال ندارد ولي کسي که روزه قضا دارد، نمي‌تواند روزه مستحبّي بگيرد، و همچنين است اگر روزه واجب ديگري به ذمّه دارد نمي‌تواند روزه مستحبّي بگيرد، و چنانچه فراموش کند وروزه مستحبّي بگيرد، در صورتي که پيش از ظهر يادش بيايد، روزه مستحبّي او به هم مي‌خورد و مي‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند.
مسأله 1580 :
اگر غير روزه ماه رمضان، روزه معيّن ديگري بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر کرده باشد که روز معيّني را روزه بگيرد چنانچه عمداً ازاذان صبح نيّت نکند، روزه‌اش باطل است و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است يا فراموش کند و پيش از ظهر يادش بيايد، چنانچه کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام نداده باشد ونيّت کند روزه او صحيح وگرنه باطل مي‌شود.
مسأله 1581 :
اگر براي روزه‌اي که واجب است وروز آن معيّن نيست مثل روزه کفّاره عمداً تا ظهر نيّت نکند اشکال ندارد بلکه اگر پيش از نيّت تصميم داشته باشد که روزه نگيرد، يا ترديد داشته باشد که بگيرد يا نه، چنانچه کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيّت کند، روزه او صحيح است.
مسأله 1582 :
اگـر در ماه رمضان، پيش از ظهر، کافر مسلمان شود اگر چيزي نخورده باشد ونيّت روزه را هم قبل از ظهر بنمايد روزه او صحيح است.
مسأله 1583 :
اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کاري که روزه را باطل مي‌کند انجام نداده باشد چنانچه امساک او حرام نباشد، بايد نيّت روزه کند و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود روزه آن روز بر او واجب نيست.
مسأله 1584 :
روزي را که انسان شک دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، واجب نيست روزه بگيرد و اگر بخواهد روزه بگيرد نمي‌تواند نيّت روزه رمضان کند و اگر نيّت کند که اگر رمضان است روزه رمضان و اگر رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد روزه او احتياطاً صحيح نيست ولي اگر به نيّت امر واقعي روزه را گرفته است روزه او صحيح است و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مي‌شود.
مسأله 1585 :
اگر روزي را که شک دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، به نيّت روزه قضا يا روزه مستحبّي ومانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است، بايد نيّت روزه رمضان کند.
مسأله 1586 :
اگر در روزه واجب معيّني مثل روزه رمضان مردد شود که روزه خود را باطل کند يا نه، يا قصد کند که روزه را باطل کند، روزه‌اش باطل مي‌شود اگرچه از قصدي که کرده توبه نمايد وکاري هم که روزه را باطل مي‌کند انجام ندهد.
مسأله 1587 :
در روزه مستحبّي وروزه واجبي که وقت آن معيّن نيست مثل روزه کفّاره، اگر قصد کاري کند که روزه را باطل مي‌کند انجام دهد، يا مردد شود که بجا آورد يا نه، چنانچه بجا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت روزه کند، روزه او صحيح است.