راههاى ثابت شدن نجاست
مسأله 136 :
نجس بودن چيزى از سه راه ثابت مى شود: اوّل آن که انسان يقين پيدا کند، ولى گمان حتّى گمان قوى کافى نيست; بنابراين، غذا خوردن در بعضى از اماکن عمومى که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آنها دارد جايز است، مگر آن که يقين به نجاست پيدا کند. دوم آن که «ذواليد» يعنى کسى که چيزى در اختيار اوست (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چيز نجس است. سوم دو نفر عادل و يا حتّى يک نفر گواهى دهد.
مسأله 137 :
هرگاه چيزى پاک بوده شک دارد نجس شده است يا نه، پاک است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شک دارد پاک شده يا نه، نجس است.
مسأله 138 :
هرگاه مى داند يکى از دو ظرف، يا دو لباس که هر دو قابل استفاده اوست نجس شده و نداند کدام است بايد از هر دو اجتناب کند، امّا اگر مثلاً نداند لباس خودش نجس شده، يا لباس شخص بيگانه اى که مورد استفاده او نيست، اجتناب لازم نمى باشد.
مسأله 139 :
افراد وسواسى نبايد به علم و يقين خود در طهارت و نجاست توجّه کنند، بلکه بايد ببينند افراد معمولى درچه مورد يقين به طهارت يانجاست پيدا مى کنند و به همان ترتيب عمل کنندوبراى ترک وسواس،بهترين راه، بى اعتنايى است.
مسأله 140 :
احتياط زياد از حد در مسأله طهارت و نجاست از نظر شرع کار پسنديده اى نيست، بلکه اگر سبب وسواس گردد اشکال دارد.
مسأله 141 :
هرگاه گمان کند چيزى نجس شده، تفحّص و جستجو و سوال کردن لازم نيست و اگر جستجو موجب وسواس گردد، آن هم اشکال دارد.
مسأله 142 :
مستحبّ است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاکيزگى در بدن و لباس و خانه و مسکن و مرکب و تمام محيط زندگى رعايت شود ، همان گونه که پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) و ائمّه هدى(عليهم السلام) رعايت مى فرمودند.
اسباب سرايت نجاست
مسأله 143 :
هرگاه چيز پاکى با چيز نجسى ملاقات کند و يکى از آن دو رطوبت داشته باشد نجس مى شود، امّا اگر هر دو خشک باشند يا رطوبت بقدرى کم باشد که سرايت نکند، پاک است (مگر در ملاقات چيزى با مرده انسان پيش از غسل دادن که احتياط واجب اجتناب است، هرچند خشک باشد).
مسأله 144 :
اگر در ملاقات يا در رطوبت داشتن شک کند، آن چيز نجس نمى شود.
مسأله 145 :
هرگاه بداند قسمتى از فرش، يا لباس نجس شده امّا نمى داند کدام قسمت آن است اگر دست، به قسمتى از آن بزند نجس نمى شود، همين طور هر دو چيزى که مى داند يکى از آن دو نجس شده ،ولى نمى داند کدام نجس است ملاقات با يکى از آن دو سبب نجاست نمى شود.
مسأله 146 :
زمين يا پارچه و مانند آن اگر رطوبت داشته باشد و چيز نجسى به آن برسد همان قسمت نجس مى شود و بقيّه پاک است، مگر اين که رطوبت بقدرى زياد باشد که از جايى به جاى ديگر سرايت کند. همچنين خيار و خربزه و ماست و امثال آنها اگر رطوبت زياد و مسرى نداشته باشد، همان محلّ ملاقات نجس مى شود.
مسأله 147 :
روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى که از جايى به جايى سرايت کند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى توان آن را برداشت و دور ريخت.
مسأله 148 :
اگر مگس يا مانند آن روى چيز نجسى بنشيند، که تر است و بعد روى چيز پاکى بنشيند نجس نمى شود، چون احتمال دارد پاى اين حشرات رطوبتى به خود نگيرد،امّا اگر بدانيم نجاستى را باخود حمل کرده وسرايت نموده،نجس مى شود.
مسأله 149 :
هرگاه جايى از بدن که عرق دارد نجس شود، هرجا که عرق به آن سرايت کند نجس مى شود.
مسأله 150 :
اخلاطى که از بينى يا گلو مى آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه اى از آن خون داشته باشد همان نقطه نجس است اگر روان باشد،همه نجس مى شود.
مسأله 151 :
هرگاه ظرفى را که ته آن سوراخ است روى زمين نجسى بگذارند، چنانچه آب با فشار از آن خارج شود داخل ظرف نجس نخواهد شد.
مسأله 152 :
هرگاه چيزى مانند سوزن در داخل بدن با نجاستى مانند خون ملاقات کند نجس مى شود بنابر احتياط واجب ، هر چند موقع بيرون آمدن آلوده نباشد، همچنين است آب دهان و بينى هرگاه در داخل دهان و بينى با خون ملاقات کند احتياط، اجتناب است.
مسأله 153 :
چيزى که نجس شده مثلاً دستى که با بول ملاقات کرده، اگر با رطوبت با چيز پاکى ملاقات کند آن هم نجس مى شود.