احکام شیردادن (رضاع)‌ (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

شير دادن (رضاع)

مسأله 2108 :

هرگاه زنى کودکى را با شرايطى که در مسائل آينده گفته مى شود شير دهد، آن زن به حکم مادر اوست و آن مرد که شير مربوط به اوست به حکم پدر او، پدر آن مرد به حکم جد و مادرش به حکم جدّه و برادرش عمو و خواهرش عمّه و فرزندانش برادر و خواهر او محسوب مى شوند، همچنين پدر آن زن به حکم جدّ مادرى و مادرش جدّه مادرى و برادرش دايى و خواهرش خاله، همچنين دخترى را که زن شير داده بر شوهر او حرام است (به شرط اين که با آن زن نزديکى کرده باشد) و نيز انسان نمى تواند با مادر رضاعى زن خود ازدواج کند زيرا به حکم مادر زن اوست.

و به عبارت ديگر هنگامى که بچّه اى را با شرايطى که مى آيد شير دهد آن بچّه به اين عدّه محرم مى شود:

1ـ خود آن زن و او را مادر رضاعى مى گويند.

2ـ شوهر آن زن که شير مربوط به اوست و او را پدر رضاعى گويند.

3ـ پدر و مادر آن زن هر چه بالا روند، اگر چه پدر و مادر رضاعى او باشند.

4ـ بچّه هايى که از آن زن به دنيا آمده اند يا به دنيا مى آيند.

5ـ بچّه هاى اولاد آن زن هر چه پايين روند چه از اولاد او به دنيا آمده، يا اولاد او آنها را شير داده باشند.

6ـ خواهر و برادر آن زن اگر چه رضاعى باشند.

[406]

7ـ عمو و عمّه آن زن اگر چه رضاعى باشند.

8ـ دايى و خاله آن زن اگر چه رضاعى باشند.

9ـ اولاد شوهر آن زن که شير مربوط به اوست هر چه پايين روند، اگر چه اولاد رضاعى او باشند.

10ـ پدر و مادر شوهر آن زن که شير مربوط به آن شوهر است هر چه بالا روند.

11ـ خواهر و برادر شوهرى که شير مربوط به اوست اگر چه خواهر و برادر رضاعى او باشند.

12ـ عمو و عمّه و دائى وخاله شوهرى که شير مربوط به اوست هر چه بالا روند اگر چه رضاعى باشند، همچنين عدّه ديگرى که در مسائل بعد گفته مى شود به واسطه شير دادن محرم مى شوند.