احکام شکار کردن با اسلحه
مساله 2601 :
اگر حيوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شکار کنند، با پنج‌شرط حلال و بدنش پاک است: اول: آنکه اسلحه شکار مثل کارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد که به واسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره کند. و اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شکار کند، پاک نمى‌شود و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيوانى را با تفنگ شکار کنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد که در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره کند، پاک و حلال است. و اگر گلوله تيز نباشد بلکه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بکشد، يا به واسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد، پاک و حلال بودنش اشکال دارد. دوم: کسى که شکار مى‌کند بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد، و اگر کافر يا کسى که اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم مى‌کند، حيوانى را شکار نمايد، آن شکار حلال نيست. سوم: اسلحه را براى شکار کردن حيوان به کار برد. و اگر مثلا جايى را نشان کند و اتفاقا حيوانى را بکشد، آن حيوان پاک نيست و خوردن آن هم حرام است. چهارم: در وقت بکار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد، شکار حلال نمى‌شود. ولى اگر فراموش کند، اشکال ندارد. پنجم: وقتى به حيوان برسد که مرده باشد، يا اگر زنده است، به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد. و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است.
مساله 2602 :
اگر دو نفر حيوانى را شکار کنند، و يکى از آنان مسلمان و ديگرى کافر باشد يا يکى از آن دو، نام خدا را ببرد و ديگرى عمدا نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
مساله 2603 :
اگر بعد از آن که حيوانى را تير زدند، مثلا در آب بيفتد و انسان بداند که حيوان به واسطه تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست. بلکه اگر شک کند که فقط براى تير بوده يا نه، حلال نمى‌باشد.
مساله 2604 :
اگر با سگ غصبى يا اسلحه غصبى حيوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال خود او مى‌شود. ولى گذشته از اين که گناه کرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مساله 2605 :
اگر با شمشير يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح است، با شرطهايى که در صفحه گذشته گفته شد، حيوانى را دو قسمت کنند و سر و گردن در يک قسمت بماند و انسان وقتى برسد که حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت‌حلال است اگربه همين قطع کردن جان داده باشد. و اگر حيوان زنده باشد و وقت تنگ باشد براى سر بريدن به آداب شرع، قسمتى که سر و گردن ندارد حرام و قسمتى که سر و گردن دارد حلال است. و اگر وقت باشد براى سر بريدن، آن قسمت که در آن، سر نيست‌حرام است و آن قسمت ديگر اگر سر آن را به دستورى که در شرع معين شده ببرند، حلال است‌به شرط آن که در زمان بريدن سرش زنده باشد، اگر چه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.
مساله 2606 :
اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح نيست‌حيوانى را دو قسمت کنند، قسمتى که سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى که سر و گردن دارد اگر زنده باشد و سر آن را به دستورى که در شرع معين شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بريدن سرش، زنده باشد، اگر چه ممکن نباشد زنده بماند ودر حال جان دادن باشد.
مساله 2607 :
اگر حيوانى را شکار کنند يا سر ببرند و بچه زنده‌اى از آن بيرون آيد،چنانچه آن بچه را به دستورى که در شرع معين شده سر ببرند حلال، و گرنه حرام مى‌باشد.
مساله 2608 :
اگر حيوانى را شکار کنند يا سر ببرند و بچه مرده‌اى از شکمش بيرون آورند چنانچه خلقت بچه کامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد، پاک و حلال است.