احکام رهن
مساله 2300 :
رهن آن است که بدهکار مقدارى از مال خود را نزد طلبکار بگذارد که اگر طلب او را ندهد طلبش را از آن مال به دست آورد.
مساله 2301 :
در رهن لازم نيست صيغه بخوانند و همين قدر که بدهکار مال خود را به قصد گرو به طلبکار بدهد و طلبکار هم به همين قصد بگيرد رهن صحيح است.
مساله 2302 :
گرو دهنده و کسى که مال را به گرو مى‌گيرد بايد مکلف و عاقل باشند و کسى آنها را مجبور نکرده باشد و نيز گرو دهنده در حال بالغ شدن بايد سفيه نباشد يعنى مال خود را بيهوده مصرف نکند بلکه اگر به واسطه ورشکستگى يا براى آن که بعداز بالغ شدن سفيه شده حاکم شرع او را از تصرف در اموالشان جلوگيرى کرده باشد نمى‌تواند مال خود را گرو بگذارد.
مساله 2303 :
انسان مالى را مى‌تواند گرو بگذارد که شرعا بتواند در آن تصرف کند و اگر مال کس ديگر را گرو بگذارد در صورتى صحيح است که صاحب مال بگويد به گرو گذاشتن راضى هستم.
مساله 2304 :
چيزى را که گرو مى‌گذارند بايد خريد و فروش آن صحيح باشد پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند درست نيست.
مساله 2305 :
استفاده چيزى را که گرو مى‌گذارند، مال کسى است که آن را گرو گذاشته.
مساله 2306 :
طلبکار و بدهکار نمى‌توانند مالى را که گرو گذاشته شده بدون اجازه يکديگر ملک کسى کنند مثلا ببخشند يا بفروشند ولى اگر يکى از آنان آن را ببخشديا بفروشد بعد ديگرى بگويد : راضى هستم اشکال ندارد.
مساله 2307 :
اگر طلبکار چيزى را که گرو برداشته با اجازه بدهکار بفروشد پول آن هم مثل خود مال گرو مى‌باشد.
مساله 2308 :
اگر موقعى که بايد بدهى خود را بدهد طلبکار مطالبه کند و او ندهد طلبکار مى‌تواند در صورتى که وکيل از طرف مالک باشد مالى را که گرو برداشته بفروشد و طلب خود را بردارد و بايد بقيه را به بدهکار بدهد و چنانچه وکالت از مالک نداشته باشد اگر به حاکم شرع دسترسى دارد بايد براى فروش آن از حاکم شرع اجازه بگيرد.
مساله 2309 :
اگر بدهکار غير از خانه‌اى که در آن نشسته و چيزهايى که مانند اثاثيه خانه محل احتياج او است چيز ديگرى نداشته باشد طلبکار نمى‌تواند طلب خود را از او مطالبه کند ولى اگر مالى را که گرو گذاشته خانه و اثاثيه هم باشد طلبکار مى‌تواند بفروشد و طلب خود را بردارد.