متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

مُتعه يا صيغه

مسأله 2571 :

صيغه کردن زن اگر چه براي لذّت بردن هم نباشد صحيح است.

مسأله 2572 :

شوهر بيش از چهار ماه نبايد نزديکي با متعه خود را ترک کند.

مسأله 2573 :

زني که صيغه مي شود اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزديکي نکند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مي تواند لذتهاي ديگر از او ببرد، ولي اگر بعداً به نزديکي راضي شود، شوهر مي تواند با او نزديکي نمايد.

مسأله 2574 :

زني که صيغه شده اگر چه آبستن شود حق خرجي ندارد.

مسأله 2575 :

زني که صيغه شده حق همخوابي ندارد و از شوهر ارث نمي برد، و شوهر هم از او ارث نمي برد.

مسأله 2576 :

زني که صيغه شده اگر نداند که حق خرجي و همخوابي ندارد عقد او صحيح است و براي آن که نمي دانسته، حقي به شوهر پيدا نمي کند.

مسأله 2577 :

زني که صيغه شده، مي تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولي اگر بواسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مي رود بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2578 :

اگر زني مردي را وکيل کند که به مدت و مبلغ معين او را براي خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود درآورد يا به غير از مدت يا مبلغي که معين شده او را صيغه کند، وقتي آن زن فهميد اگر بگويد راضي هستم عقد صحيح و گر نه باطل است.

مسأله 2579 :

پدر و جد پدري مي توانند براي محرم شدن، يک ساعت يا دو ساعت زني را به عقد پسر نابالغ خود درآورند، و نيز مي توانند دختر نابالغ خود را براي محرم شدن، به عقد کسي درآورند ولي بايد آن عقد براي دختر مفسده نداشته باشد بلکه مصلحت داشته باشد.

مسأله 2580 :

اگر پدر يا جد پدري، طفل خود را که در محل ديگري است و نمي داند زنده است يا مرده، براي محرم شدن به عقد کسي در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مي شود، و چنانچه بعداً معلوم شود که در موقع عقد آن دختر زنده نبوده عقد باطل است و کساني که بواسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.

مسأله 2581 :

اگر مرد مدت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديکي کرده، بايد تمام چيزي را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديکي نکرده بايد نصف آن را بدهد.

مسأله 2582 :

مرد مي تواند زني را که صيغه او بوده و هنوز عده اش تمام نشده به عقد دائم يا موقت خود درآورد ولي بايد مدت صيغه تمام شده باشد يا مرد بقيه مدت را به زن بخشيده باشد.