6 ـ شک در نماز مستحبى
مسأله 1202 :
اگر در شماره رکعتهاى نماز مستحبى شک کند، چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند، بايد بنا را بر کمتر بگذارد، مثلاً اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت، بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است. و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى کند، مثلاً شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت به هر طرف شک عمل کند، نمازش صحيح است.
مسأله 1203 :
کم شدن رکن، نافله را باطل مى کند، ولى زياد شدن رکن، آنرا باطل نمى کند، پس اگر يکى از کارهاى نافله را فراموش کند و موقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده بايد آن کار را انجام دهد، و دوباره آن رکن را بجا آورد مثلاً اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره را نخوانده، مى تواند بر گردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع رود.
مسأله 1204 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند، خواه رکن باشد يا غير رکن، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بجا آورد، و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.
مسأله 1205 :
اگر در نماز مستحبى دو رکعتى گمانش به سه رکعت يا بيشتر برود، بايد اعتنا نکند و نمازش صحيح است، و اگر گمانش به دو رکعت يا کمتر برود احتياط مستحب آنست که به همان گمان عمل کند، مثلاً اگر گمانش به يک رکعت مى رود بنابر احتياط مستحب يک رکعت ديگر بخواند.
مسأله 1206 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن سجده سهو واجب مى شود، يا يک سجده يا تشهد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز، سجده سهو يا قضاى سجده و تشهد را بجا آورد.
مسأله 1207 :
اگر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد که نخوانده است، و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد، و پيش از گذشتن وقت شک کند که آنرا بجا آورده يا نه، ولى اگر بعد از گذشتن وقت شک کند که خوانده يا نه، به شک خود اعتنا نکند.