6 - شک در نماز مستحبى
مسأله 1201 :
اگر در شماره ء رکعتهاى نماز مستحبى شک کند ، چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند ، بايد بنا را بر کمتر بگذارد ، مثلا اگر در نافلهء صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت ، بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است ، و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى کند - مثلا شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت - به هر طرف شک عمل کند نمازش صحيح است .
مسأله 1202 :
کم شدن رکن نافله را باطل مى کند ، ولى زياد شدن رکن در آن اشکال ندارد ، پس اگر يکى از کارهاى نافله را فراموش کند و موقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده ، بايد آن کار را انجام دهد ، و دوباره آن رکن را به جا آورد ، مثلا اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره ء حمد را نخوانده ، بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به رکوع رود .
مسأله 1203 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند - خواه رکن باشد يا غير رکن - چنانچه محل آن نگذشته بايد به جا آورد ، و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند .
مسأله 1204 :
اگر در نماز مستحبى دو رکعتى گمانش به سه رکعت يا بيشتر برود ، نمازش صحيح است ، و اگر گمانش به دو رکعت يا کمتر برود ، بايد به همان گمان عمل کند ، مثلا اگر گمانش به يک رکعت مى رود ، بايد يک رکعت ديگر بخواند .
مسأله 1205 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن در نماز واجب سجده ء سهو واجب مى شود ، يا يک سجده يا تشهد را فراموش نمايد و بعد از سلام يادش بيايد ، سجده ء سهو و قضا بر او واجب نيست .
مسأله 1206 :
اگر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه ، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار ( عليه السلام ) وقت معين نداشته باشد ، بنا بگذارد که نخوانده است ، و همچنين است اگر مثل نافلهء يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شک کند که آن را به جا آورده يا نه ، ولى اگر بعد از گذشتن وقت شک کند که خوانده است يا نه ، به شک خود اعتنا نکند .