احکام وضو (آیت الله جعفر سبحانی)

احکام وضو

مسأله 247 :

کسى که در کارهاى وضو و شرايط آن مثل پاک بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شک مى کند بايد به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 248 :

اگر شک کند که وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى گذارد که وضوى او باقى است ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد که نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.

مسأله 249 :

کسى که شک دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.

مسأله 250 :

کسى که مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده، مثلا بول کرده، اگر نداند کدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است، احتياطاً نماز را تمام کند و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد و بنابر احتياط

صفحه 153

واجب نمازى را که خوانده دوباره بخواند.

مسأله 251 :

اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه نماز او صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.

مسأله 252 :

اگر در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.

مسأله 253 :

اگر بعد از نماز شک کند، که قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى که خوانده صحيح است.

مسأله 254 :

اگر انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره مى ريزد يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند چنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نمازخواندن مهلت پيدا مى کند، بايد نماز را در وقتى که مهلت پيدا مى کند بخواند و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى که مهلت دارد فقط کارهاى واجب نماز را بجا آورد و کارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه را ترک کند.

مسأله 255 :

اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى کند ولى در بين نماز فقط چند مرتبه بول و غائط از او خارج مى شود به طورى که اگر بخواهد بعد از هر کدام وضو بگيرد مشکل نيست، در اين صورت بايد بنابر احتياط واجب ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت چيزى از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند و حتّى الإمکان همان نماز را با يک وضو، دوباره بخواند و اگر در بين آن نماز وضوى او باطل شد اعتنا نکند; اما اگر چنان پى در پى از او خارج مى شود که اين کار براى او مشقّت بار است; يک وضو کافى است.

مسأله 256 :

چنان که گفته شد هرگاه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج شود که وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او بسيار مشکل باشد، يک وضو کافى است، بلکه مى تواند دو نماز مانند ظهر و عصر را با همان يک وضو بخواند، اگرچه احتياط آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد.

مسأله 257 :

هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط کنند بايد وضو بگيرند.

صفحه 154

مسأله 258 :

هرگاه مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند بايد به وظيفه کسانى که نمى توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کنند عمل نمايد.

مسأله 259 :

کسى که غائط پى در پى از او خارج مى شود، در صورتى که مشکل نباشد بايد براى هر نمازى وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولى براى بجا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط که بايد بعد از نماز انجام داد در صورتى که آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست.

مسأله 260 :

کسى که بول او قطره قطره مى ريزد بايد براى نماز به وسيله کيسه اى که در آن، پنبه يا چيز ديگرى است که از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى کند، خود را حفظ کند و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد و نيز کسى که نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند، چنانچه ممکن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد، و احتياط واجب آن است که اگر مشقّت ندارد، براى هر نماز، مخرج غائط را آب بکشد.

مسأله 261 :

کسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، در صورتى که ممکن باشد و مشقت و زحمت و خوف خطر نداشته باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد، اگرچه خرج داشته باشد. بلکه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احتياط واجب آن است که خود را معالجه کند.

مسأله 262 :

کسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کند بعد از آنکه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايى را که در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا کند، ولى اگر در بين وقت نماز، بهبودى يابد، بايد نمازى را که در آن وقت خوانده، دوباره بخواند.