مسائل متفرّقه حيض
مسأله 478 :
«مبتدئه» و «مضطربه» و «ناسيه» و زنى که «عادت عدديّه» دارد، اگر خونى ببيند که نشانه هاى حيض داشته باشد، بايد فوراً عبادت را ترک کند و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده، بايد عبادتهايى را که به جا نياورده قضا کند، ولى اگر نشانه هاى حيض را نداشته باشد بر طبق حکم مستحاضه عمل مى کند تا ثابت شود که خون حيض است، ولى زنى که «عادت وقتيّه» يا «وقتيّه و عدديّه» دارد به محض ديدن خون در ايّام عادت، عبادت را ترک مى کند.
مسأله 479 :
زنى که داراى عادت است (خواه وقتيّه و عدديّه باشد، يا فقط عادت وقتيّه يا عادت عدديّه)، هرگاه دو ماه پشت سرهم بر خلاف عادت خود، خونى ببيند عادتش بر مى گردد به آنچه در آن دو ماه ديده است.
مسأله 480 :
زنى که معمولاً ماهى يک مرتبه خون مى بيند اگر در يک ماه دوبار خون ببيند و آن خون نشانه هاى حيض را داشته باشد، چنانچه روزهايى که در وسط پاک بوده کمتر از ده روز نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد.
مسأله 481 :
هرگاه سه روز يا بيشتر خونى ببيند که نشانه هاى حيض را دارد و بعد ده روز يا بيشتر خونى را ببيند که نشانه هاى استحاضه را دارد و مجدّداً خونى را ببيند که نشانه حيض را دارد، بايد تمام خونهايى را که نشانه حيض داشته است حيض قرار دهد.
مسأله 482 :
هرگاه زن پيش از ده روز پاک شود و بداند که در باطن خون نيست، بايد غسل کند و عبادتهاى خود را انجام دهد، اگرچه يقين داشته باشد پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى بيند.
مسأله 483 :
هرگاه زن پيش از ده روز پاک شود ولى احتمال مى دهد که در باطن خون است بايد به وسيله قدرى پنبه خود را امتحان کند، چنانچه پاک بود غسل کند و عبادتهاى خود را انجام دهد و اگر پاک نبود، هرچند به خونابه آلوده باشد بايد مطابق احکامى که سابقاً درباره حائض گفته شد عمل نمايد.
[93]