( صاحب عادت وقتيه ).
مسأله 493 :
زنهايى که عادت وقتيه دارند و اول عادت آنها معين باشد دو دسته اند : اول زنى که دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند , و بعد از چند روز پاک شود , ولى شماره روزهاى آن در هر دو ماه يک اندازه نباشد.
مـثلا دو ماه پشت سر هم روز اول ماه خون ببيند ولى ماه اول روز هفتم و ماه دوم روز هشتم از خون پاک شود , که اين زن بايد روز اول ماه را عادت حيض خود قرار دهد.
دوم زنـى کـه دو مـاه پـشت سر هم در وقت معين سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاک شود و دو مـرتـبـه خون ببيند و تمام روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بوده از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوم کمتر يا بيشتر از ماه اول باشد , مثلا در ماه اول هشت روز و در ماه دوم نه روز باشد که اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.
مسأله 494 :
زنـى کـه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت خون ببيند بايد به احکامى که براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد و تفصيل اين مطلب در مسأله ( 486 ) گذشت , و اما در غير اين دو صورت - مثل اين که آن قدر زودتر از عادتش خون ببيند که نگويند عادتش جلو افتاده بلکه بـگويند در غير وقت خود خون ديده و يا آن که بعد از گذشت وقت عادتش خون ببيند - چنانچه آن خون داراى نشانه هاى حيض باشد بايد به احکامى که براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد , و هم چنين اگر داراى نـشـانـه هاى حيض نباشد ولى بداند که آن خون سه روز ادامه پيدا مى کند , و اگر نداند که سه روز ادامه پيدا مى کند يا نه احتياط واجب آن است که هم کارهايى که بر مستحاضه واجب است انجام دهد و هم کارهايى که بر حائض حرام است ترک نمايد.
مسأله 495 :
زنى که عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود خون ببيند و مقدار آن خون بيش از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را بواسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد احوط آن است که عادت بعضى از خويشان خود را حـيض قرار دهد چه پدرى باشد و چه مادرى زنده باشد يا مرده ولى به دو شرط : اول آن که نداند مقدار عادت او مخالف با مقدار حيض خودش مى باشد , مثل آن که خودش در زمان جوانى و قوت مزاج باشد و آن زن نزديک به سن ياس باشد که مقدار عادت معمولا کم مى شود و هم چنين در عکس اين صورت .
دوم آن که نداند مقدار عادت آن زن با مقدار عادت ديگر خويشانش که داراى شرط اول هستند تفاوت دارد , ولى اگر مقدار تفاوت بسيار کم باشد که حساب نشود ضرر ندارد , و هم چنين است حکم زنى که عادت وقـتـيـه دارد و در وقـت به کلى خون نبيند و لکن در غير آن وقت خونى ببيند که بيشتر از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را بواسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد.
مسأله 496 :
صـاحـب عـادت وقتيه نمى تواند حيض را در غير وقت عادت خود قرار دهد , پس اگر ابتداى زمان عـادت او مـعلوم باشد مثل اين که هر ماه از روز اول خون مى ديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز ششم پـاک مـى شـده چنانچه يک ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه هاى حيض شماره او را معين نمايد بايد اول ماه را اول حيض قرار دهد و در شماره به آنچه در مسأله پيش گفته شد رجوع نمايد و اگر وسط يا آخر عادت او معلوم باشد چنانچه خون او از ده روز تجاوز بکند بايد آن شماره را طورى قرار دهد که آخر يا وسط آن موافق با وقت عادتش باشد.
مسأله 497 :
زنـى کـه عـادت وقـتيه دارد و بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند آن را به آنچه در مسأله ( 495 ) گفته شد معين نمايد مثل اين که خونش نشانه نداشته باشد يا آن که يکى از دو شرطى که قبل گفته شد نباشد مخير است که از سه روز تا ده روز هر شماره اى را که مناسب مقدار حيضش مى بيند حيض قرار دهد و بـهـتر آن است که هفت روز قرار دهد در صورتى که او را مثل شش روز و هشت روز مناسب خود ببيند , الـبـتـه بـايـد شماره اى را که حيض قرار مى دهد موافق با وقت عادتش باشد آن طورى که در مسأله پيش گفته شد.