نماز قضا
مسأله 1368 :
کسى که نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده بايد قضاى آن را بجا آورد، اگرچه در تمام وقت نماز، خواب مانده يا بواسطه مستى نماز نخوانده باشد، اما کسى که در تمام وقت بدون اختيار بى‌هوش يا ديوانه يا غير بالغ بوده قضا بر او واجب نيست، همچنين کافرى که مسلمان شده است و زنى که در حال حيض يا نفاس بوده.
مسأله 1369 :
اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را که خوانده باطل بوده، بايد قضاى آن را بخواند.
مسأله 1370 :
کسى که نماز قضا دارد، بايد در خواندن آن کوتاهى نکند ولى واجب نيست فوراً آن را بجا آورد.
مسأله 1371 :
اگر بچه قبل از تمام شدن وقت و لو به مقدار يک رکعت نماز همراه با مقدمات آن، بالغ شود، نماز به نحو اداء بر او واجب است و چناچه ترک نمايد قضاى آن بر او واجب است و همچنين اگر عذر زن حائض يا نفساء قبل از تمام شدن وقت، برطرف شود.
مسأله 1372 :
در روز جمعه که انسان مخيّر است بين نماز جمعه و نماز ظهر اگر هر دو را ترک کرد، بايد نماز ظهر را قضا کند.
مسأله 1373 :
اگر نمازى در جاهايى که انسان مخيّر است بين قصر و اتمام از او قضا شود و بخواهد در همان مکان‌ها قضاى آن را بجا آورد در قضاى آن نيز مخيّر است بين قصر و اتمام.
مسأله 1374 :
بلند و آهسته خواندن قضاى نمازها تابع بلند و آهسته خواندن خود نماز است.
مسأله 1375 :
کسى که نماز قضا دارد مى‌تواند نماز مستحبّى يا استيجارى بخواند.
مسأله 1376 :
اگر انسان احتمال دهد که نماز قضايى دارد يا نمازهايى را که خوانده صحيح نبوده، مستحب است احتياطاً قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 1377 :
قضاى نمازهاى يوميّه لازم نيست به ترتيب خوانده شود به جز قضاى نماز ظهر و عصر و همچنين نماز مغرب و عشا از يک روز، پس اگر نماز عصر از يک روز و نماز ظهر از روز ديگر قضا شده باشد لازم نيست اوّل نماز عصر روز اوّل را بخواند بعد نماز ظهر روز دوم را.
مسأله 1378 :
اگر بخواهد قضاى چند نماز غير يوميّه مانند نماز آيات را بخواند، يا مثلاً بخواهد قضاى يک نماز يوميّه و چند نماز غير يوميّه را بخواند، لازم نيست آنها را به ترتيب بجا آورد.
مسأله 1379 :
اگر کسى نداند که نمازهايى که از او قضا شده کدام يک جلوتر بوده، لازم نيست به طورى بخواند که ترتيب حاصل شود و هر يک را مى‌تواند مقدّم بدارد.
مسأله 1380 :
اگر کسى که نمازهايى از او قضا شده مى‌داند کدام يک جلوتر قضا شده احتياط مستحب آن است که به ترتيب قضا کند. و آنچه اوّل قضا شده اوّل بخواند و دومى را بعد و همين طور.
مسأله 1381 :
اگر براى ميّتى مى‌خواهند نماز قضا بخوانند و مى‌دانند آن ميّت ترتيب قضا شدن را مى‌دانسته باز لازم نيست طورى قضا را بجا بياورند که ترتيب حاصل شود مگر بين نماز ظهر و عصر و همچنين بين مغرب و عشا از يک روز.
مسأله 1382 :
اگر بدانند که ميّت ترتيب قضا شدن را نمى‌دانسته يا ندانند که مى‌دانسته لازم نيست به ترتيب براى او قضا بجا بياورند.
مسأله 1383 :
در مسأله پيش اگر بخواهند چند نفر را براى بجا آوردن نماز ميّت اجير کنند لازم نيست وقت معيّن کنند و مى‌توانند همه با هم شروع به خواندن نماز قضا کنند.
مسأله 1384 :
کسى که چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى‌داند مثلاً نمى‌داند چهار تا بوده يا پنج تا، چنانچه مقدار کمتر را بخواند کافى است و همچنين است اگر شماره آنها را مى‌دانسته و فراموش کرده اگر مقدار کمتر را بخواند کفايت مى‌کند.
مسأله 1385 :
کسى که نماز قضا از همين روز يا روزهاى پيش دارد مستحب است اگر وقت فضيلت نماز آن روز فوت نمى‌شود قبل از خواندن نماز ادا، نمازى که قضا شده بخواند خصوصاً اگر نماز قضاى همان روز باشد.
مسأله 1386 :
کسى که مى‌داند يک نماز چهار رکعتى نخوانده و نمى‌داند نماز ظهر است يا عصر يا عشاء، اگر يک نماز چهار رکعتى بخواند به نيّت قضاى نمازى که نخوانده، کافى است و در بلند و آهسته خواندن حمد مخيّر است.
مسأله 1387 :
تا انسان زنده است اگرچه از خواندن نمازهاى قضاى خود عاجز باشد، ديگرى نمى‌تواند نمازهاى قضاى او را بخواند.
مسأله 1388 :
نماز قضا را با جماعت مى‌شود خواند، چه نماز امام جماعت ادا باشد يا قضا؛ و لازم نيست هر دو يک نماز را بخوانند مثلاً اگر نماز قضاى صبح را با نماز ظهر يا عصر امام بخواند اشکال ندارد.
مسأله 1389 :
مستحب است بچّه مميّز يعنى بچّه‌اى که خوب و بد را مى‌فهمد به نماز خواندن و عبادتهاى ديگر عادت دهند، بلکه مستحب است او را به قضاى نمازها هم وادار نمايند