پوشاندن بدن در نماز (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

پوشاندن بدن در نماز

مسأله 796 :

مرد بايد در حال نماز، اگر چه کسى او را نمى بيند عورتين خود را بپوشاند، و بهتر است از ناف تا

زانو را هم بپوشاند.

مسأله 797 :

زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتى سر و موى خود را بپوشاند و احتياط مستحب آنست که کف

پا را هم بپوشاند، ولى پوشاندن صورت به مقدارى که در وضو شسته مى شود و دستها تا مچ و روى پاها تا مچ پا لازم

نيست. اما براى آنکه يقين کند که مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقدارى از اطراف صورت و قدرى پائين تر از مچ

را بپوشاند.

مسأله 798 :

موقعى که انسان قضاى سجده فراموش شده يا تشهد فراموش شده را بجا مى آورد، بلکه بنابر

احتياط مستحب در موقع سجده سهو هم، بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.

مسأله 799 :

اگر انسان عمداً، يا از روى ندانستن مسأله، در نماز عورتش را نپوشاند، نمازش باطل است.

مسأله 800 :

اگر در بين نماز بفهمد که عورتش پيدا است، بايد آنرا بپوشاند و احتياط مستحب آنست که نماز را

تمام کند و دوباره بخواند، خصوصاً اگر پوشانيدن آن احتياج به وقت معتدّبه داشته باشد ولى اگر بعد از نماز بفهمد که

در نماز عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است.

مسأله 801 :

اگر در حال ايستادن لباسش عورت او را مى پوشاند ولى ممکن است در حال ديگر، مثلاً در حال

رکوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعى که عورت او پيدا مى شود، به وسيله اى آنرا بپوشاند نماز او صحيح است. ولى

احتياط مستحب آنست که با آن لباس نماز نخواند.

مسأله 802 :

انسان مى تواند در نماز خود را به علف و برگ درختان بپوشاند، ولى احتياط مستحب آنست

موقعى خود را با اينها بپوشاند که چيز ديگرى نداشته باشد.

مسأله 803 :

انسان در حال ناچارى مى تواند در نماز خود را با گل بپوشاند.

مسأله 804 :

اگر چيزى ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد که پيدا مى کند، اقوى

اينست که نماز را تأخير بيندازد و اگر چيزى پيدا نکرد، در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بخواند. و چنانچه در اول

وقت نماز را رجاءاً بخواند و بعداً معلوم شود که تا آخر وقت لباس پيدا نمى کرده نماز او صحيح است.

مسأله 805 :

کسى که مى خواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف و گل و لجن

نداشته باشد و احتمال ندهد که تا آخر وقت چيزى پيدا کند که خود را با آن بپوشاند در صورتى که احتمال بدهد که

ناظر محترم او را مى بيند، بايد نشسته نماز بخواند و براى رکوع و سجود باسر اشاره نمايد و بهتر آنست که به قدرى خم

شود که عورتش پيدا نباشد و براى سجود کمى بيشتر از رکوع خم شود و مهر را بالا بياورد و پيشانى را بر آن بگذارد، و

اگر اطمينان دارد که ناظر محترم او را نمى بيند، احتياط مستحب آنست که دو نماز ايستاده بخواند و موقعى که ايستاده

است قُبل خود را با دست بپوشاند و در يکى از آن دو نماز، رکوع و سجود را بجا آورد و در ديگرى بجاى رکوع و سجود

با سر اشاره نمايد و اقوى کفايت قسم دوم است.