شک در نماز مستحبّي
مسأله 1220 :
اگر در شماره رکعتهاي نماز مستحبي شک کند چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مي کند بايد بنا را بر کمتر بگذارد; مثلاً اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده و اگر طرف بيشتر شک، نماز را باطل نمي کند مثلاً شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت به هر طرف شک عمل کند نمازش صحيح است.
مسأله 1221 :
بنابر احتياط واجب کم شدن رکن، نماز نافله را باطل مي کند ولي زياد شدن رکن آن را باطل نمي کند، پس اگر يکي از کارهاي نافله را فراموش کند و موقعي يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده بايد آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را بجا آورد; مثلاً اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره را نخوانده بايد برگردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع رود.
مسأله 1222 :
اگر در يکي از کارهاي نافله شک کند خواه رکن باشد يا غير رکن چنانچه محل آن نگذشته بايد بجا آورد و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.
مسأله 1223 :
اگر در نماز مستحبي دو رکعتي گمانش به سه رکعت يا بيشتر
[206]
برود يا گمانش به دو رکعت يا کمتر برود بايد به همان گمان عمل کند مگر آنکه موجب بطلان باشد که در اين صورت گمان حکم شک را دارد مثلاً اگر گمانش به يک رکعت مي رود احتياطاً بايد يک رکعت ديگر بخواند.
مسأله 1224 :
اگر در نماز نافله کاري کند که براي آن سجده سهو واجب مي شود يا يک سجده يا تشهد را فراموش کند لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاي سجده و تشهد را بجا آورد.
مسأله 1225 :
اگر شک کند که نماز مستحبي را خوانده يا نه چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد که نخوانده است. و همچنين است اگر مثل نافله يوميه، وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت آن شک کند که آن را بجا آورده يا نه ولي اگر بعد از گذشت وقت شک کند که خوانده است يا نه به شک خود اعتنا نکند.