احکام روزه مسافر (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

احکام روزه مسافر

مسأله 1723 :

مسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند، نبايد روزه بگيرد، و مسافرى که نمازش را تمام مى خواند مثل کسى که شغلش مسافرت، يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1724 :

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. ولى اگر براى فرار از روزه باشد مکروه است.

مسأله 1725 :

اگر غير روزه رمضان، و نذر روزه روز معين، روز معين ديگرى بر انسان واجب باشد تا ناچار نشود بنابر احتياط واجب نمى تواند در آن روز مسافرت کند، و اگر در سفر باشد، چنانچه ممکن است بايد قصد کند که ده روز در جائى بماند و آن روز را روزه بگيرد.(1)

مسأله 1726 :

اگر نذر کند روزه بگيرد و روز آنرا معين نکند، نمى تواند آنرا در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر

1- لکن در نذر اظهر جواز مسافرت است اختيارا.

کند که روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آنرا در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر کند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد روزه بگيرد، بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1727 :

مسافر مى تواند براى خواستن حاجت، سه روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد با اعمال خاصى که در وسائل ذکر شده.

مسأله 1728 :

کسى که نمى داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه اش باطل مى شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه اش صحيح است.

مسأله 1729 :

اگر فراموش کند که مسافر است، يا فراموش کند که روزه مسافر باطل مى باشد، و در سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است.

مسأله 1730 :

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام کند. و اگر پيش از ظهر مسافرت کند، وقتى به حد ترخص برسد، يعنى به جائى برسد که ديوار شهر را نبيند و صداى اذان آنرا نشنود، بايد روزه خود را باطل کند. و اگر پيش از آن، روزه را باطل کند کفاره بنابر احتياط بر او واجب است.

مسأله 1731 :

اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد که مى خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1732 :

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد که مى خواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1733 :

مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد مکروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد، و در خوردن و آشاميدن کاملاً خود را سير کند.