وضوی جبیره (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

احکام وضوي جبيره

چيزي که با آن زخم و جاي شکسته را مي بندند و دوايي که روي زخم و مانند آن مي گذارند جبيره ناميده مي شود.

مسأله 326 :

اگر در يکي از جاهاي وضو زخم يا دمل يا شکستگي باشد، چنانچه روي آن باز است و آب براي آن ضرر ندارد، بايد به طور معمول وضو گرفت.

مسأله 327 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگي در صورت و دستها است و روي آن باز است و آب ريختن روي آن ضرر دارد، بايد اطراف آن را بشويد و چنانچه کشيدن دست تَر بر آن ضرر ندارد، احتياط آن است که دست تر بر آن بکشد و بعد پارچه پاکي روي آن بگذارد و دست تَر را روي پارچه هم بکشد و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمي شود آب کشيد، بايد اطراف زخم را به طوري که در وضو گفته شد، از بالا به پايين بشويد و بنابر احتياط واجب در فرض اخير تيمّم هم بنمايد.

مسأله 328 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگي در جلوي سر يا روي پاها است و روي آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح کند بايد پارچه پاکي روي آن بگذارد و روي پارچه را با تري آب وضو که در دست مانده مسح کند، و اگر گذاشتن پارچه ممکن نباشد، مسح لازم نيست ولي بايد بعد از وضو تيمم هم بکند.

مسأله 329 :

اگر روي دمل يا زخم يا شکستگي بسته باشد، چنانچه باز کردن

آن ممکن است و زحمت و مشقت هم ندارد و آب هم براي آن ضرر ندارد، بايد روي آن را باز کند و وضو بگيرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، يا جلوي سر و روي پاها.

مسأله 330 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگي در صورت يا دستها باشد و بشود روي آن را باز کرد، چنانچه ريختن آب، روي آن ضرر دارد و کشيدن دست تر ضرر ندارد، واجب است دست تر روي آن بکشد.

مسأله 331 :

اگر نمي شود روي زخم را باز کرد ولي زخم و چيزي که روي آن گذاشته پاک است و رساندن آب به زخم ممکن است و ضرر و زحمت و مشقت ندارد بايد آب را به روي زخم برساند، و اگر زخم يا چيزي که روي آن گذاشته نجس است، چنانچه آب کشيدن آن و رساندن آب به روي زخم بدون زحمت و مشقت ممکن باشد، بايد آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتي که آب براي زخم ضرر دارد، يا آن که رساندن آب به روي زخم ممکن نباشد يا زخم نجس است و نمي تواند آن را آب بکشد، زخم را به طوري که در وضو گفته شد بشويد و اگر جبيره پاک است روي آن مسح کند و اگر جبيره نجس است يا نمي شود روي آن را دست تر کشيد مثلاً دوايي است که به دست چسبيده، پارچه پاکي را به طوري که جزء جبيره حساب شود روي آن بگذارد و دست تر روي آن بکشد و اگر اين هم ممکن نيست احتياط واجب آن است که وضو بگيرد و تيمّم هم بکند.

مسأله 332 :

اگر جبيره، تمام صورت يا تمام يکي از دستها را فرا گرفته باشد باز احکام جبيره جاري، و وضوي جبيره اي کافي است، ولي اگر بيشتر اعضاي وضو را گرفته باشد، احکام جبيره جاري نمي باشد و بايد تيمم نمايد.

مسأله 333 :

اگر جبيره تمام اعضاي وضو را گرفته باشد، بايد تيمّم نمايد.

مسأله 334 :

کسي که در کف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روي آن کشيده است، مي تواند سر و پا را با همان رطوبت مسح کند يا از جاهاي ديگر وضو رطوبت بگيرد.

مسأله 335 :

اگر جبيره تمام پهناي روي پا را گرفته ولي مقداري از طرف انگشتان و مقداري از طرف بالاي پا باز است، بايد جاهايي که باز است روي پا را، و جايي که جبيره است روي جبيره را مسح کند.

مسأله 336 :

اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روي پاها باشد، بايد بين آنها را مسح کند و در جاهايي که جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 337 :

اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نيست، بايد به دستور جبيره عمل کند، و بنابر احتياط تيمم هم بنمايد، و اگر برداشتن جبيره ممکن است بايد جبيره را بردارد. و اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشويد و اگر در سر يا روي پاها است اطراف آن را مسح کند و براي جاي زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 338 :

اگر در جاي وضو زخم و جراحت و شکستگي نيست، ولي به جهت ديگري آب براي همه دست و صورت ضرر دارد، بايد تيمم کند و بنابر احتياط واجب اگر براي مقداري از دست و صورت ضرر دارد بايد اطراف آن را بشويد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 339 :

اگر جايي از اعضاي وضو را رگ زده است و نمي تواند آن را آب بکشد يا آب براي آن ضرر دارد اگر روي آن بسته است، بايد به دستور جبيره عمل کند، و اگر باز است بعد از شستن اطراف آن بنابر احتياط واجب پارچه اي روي آن قرار داده و دست تر بر روي آن بکشد.

مسأله 340 :

اگر در جاي وضو يا غسل چيزي چسبيده است که برداشتن آن ممکن نيست، يا به قدري مشقت دارد که نمي شود تحمل کرد، بايد به دستور جبيره عمل کند.

مسأله 341 :

غسل جبيره اي مثل وضوي جبيره اي است، ولي بنابر احتياط واجب بايد آن را تربيتي به جا آورند نه ارتماسي.

مسأله 342 :

کسي که وظيفه او تيمّم است، اگر در بعضي از جاهاي تيمم او زخم يا دمل يا شکستگي باشد بايد به دستور وضوي جبيره اي، تيمم جبيره اي نمايد.

مسأله 343 :

کسي که بايد با وضو يا غسل جبيره اي نماز بخواند، چنانچه بداند که تا آخر وقت عذر او برطرف نمي شود، مي تواند در اول وقت نماز بخواند، ولي اگر اميد دارد که تا آخر وقت عذر او برطرف شود احتياط واجب آن است که صبر کند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اي به جا آورد.

مسأله 344 :

اگر انسان براي مرضي که در چشم اوست موي چشم خود را بچسباند، بايد وضو و غسل را جبيره اي انجام دهد.

مسأله 345 :

کسي که نمي داند بايد تيمم کند يا وضوي جبيره اي بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد هردو را به جا آورد.

مسأله 346 :

نمازهايي را که انسان با وضوي جبيره اي خوانده صحيح است و بعد از آن که عذرش برطرف شد، براي نمازهاي بعد هم نبايد وضو بگيرد، ولي اگر براي آن که نمي دانسته تکليفش جبيره است يا تيمم، هردو را انجام داده باشد بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.