مصرف زکاة فطره
مسأله 2029 :
اگر زکـاة فطره را به يکي از هشت مصرفي که سابقاً براي زکاة مال گفته شد برسانند، کافي است ولي احتياط مستحبّ آن است که فقط به فقراي شيعه بدهند.
مسأله 2030 :
اگر طفل شيعهاي فقير باشد، انسان ميتواند فطره را به مصرف او برساند يا به واسطه دادن به وليّ طفل، ملک طفل نمايد.
مسأله 2031 :
فقيـري که به او فطره ميدهنـد، لازم نيست عـادل باشد، ولي احتياط واجب آن است که به شرابخوار و کسي که آشکار معصيت ميکند، فطره ندهند.
مسأله 2032 :
بـه کسي که فطـره را در معصيت مصـرف ميکنـد نبـايد فطــره بدهند.
مسأله 2033 :
احتيـاط واجـب آن است که به يک فقـير کمتـر از يک صـاع که تقريباً سه کيلو است فطره ندهند، ولي اگر بيشتر بدهند اشکال ندارد.
مسأله 2034 :
اگر جنسي که قيمتش دو برابر قيمت معمولي آن است مثلاً از گندمي که قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولي است، نصف صاع که معناي آن در مسأله پيش گفته شد، بدهد کافي نيست و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد، اشکال دارد.
مسأله 2035 :
انسـان نميتواند نصف صـاع را از يک جنس مثلاً گندم ونصف ديگر آن را از جنس ديگر مثلاً جو بدهد، و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد کافي نيست.
مسأله 2036 :
مستحبّ است در دادن زکـاة فطـره، خـويشان فقير خود را بر ديگران مقدّم دارد و بعد همسايگان فقير را، وسزاوار است که اهل علم ودين از خويشان وهمسايگان را بر غير اهل علم وغير همسايگان مقدّم دارد.
مسأله 2037 :
اگر انسان بخيال اين که کسي فقير است به او فطره بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده، چنانچه مالي که به او داده از مالش بعنوان فطره جدا کرده بود وعين او هم از بين نرفته باشد، بايد پس بگيرد و به مستحقّ بدهد، و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره بدهد و اگر از بين رفته باشد اگر چنانچه دادن آن مال به فقير مستند به حجّت شرعي بوده، دهنده ضامن نيست والاّ ضامن ميباشد وامّا اگر چيزي را به فقير داده و از مالش جدا نکرده بود واجب است که دومرتبه آن را به مستحقّ بدهد وامّا اگر مالي که داده اگر عين او باقي باشد جائز است او را پس بگيرد وامّا اگر تلف شده باشد اگر گيرنده مغرور از ناحيه دهنده نباشد، جائز است بدل او را از او بگيرد وامّا اگر گيرنده مغرور ازطرفدهنده باشد، جائز نيست از اوبگيرد.
مسأله 2038 :
اگر کسي بگويد فقيرم، نميشود به او فطره داد مگر آن که از گفته او اطمينان پيدا شود، يا انسان بداند که قبلاً فقير بوده است.