عیب هایی که به واسطه آن ها می شود عقد را بهم زد (آیت الله حسین وحید خراسانی)

عيبهايى که به واسطهء آنها مى شود عقد را به هم زد

مسأله 2444 :

اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از هفت عيبى را که ذکر مى شود دارد ، مى تواند عقد را به هم بزند :

اول : ديوانگى .

دوم : مرض خوره .

سوم : مرض برص ( پيسى ) .

چهارم : کورى .

پنجم : زمين گير يا شل بودن ، مگر اين که شلى او طورى باشد که عرفا عيب شمرده نشود .

ششم : افضاء ، يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يکى شده باشد .

هفتم : آن که گوشت يا استخوانى در فرج او باشد که مانع نزديکى شود .

مسأله 2445 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او پيش از عقد ديوانه بوده است ، يا آلت مردى نداشته ، يا بعد از عقد پيش از نزديکى بريده شود ، يا بفهمد مرضى دارد که نمى تواند نزديکى نمايد ، هر چند آن مرض بعد از عقد و پيش از نزديکى پيدا شده باشد ، مى تواند عقد را به هم بزند ، ولى در صورتى که شوهر نمى تواند نزديکى نمايد بايد زن به حاکم شرع رجوع نمايد ، و حاکم شوهر را يک سال مهلت مى دهد چنانچه شوهر نتوانست با آن زن يا زنى ديگر نزديکى نمايد ، پس از آن ، زن مى تواند عقد را به هم بزند . و در صورتى که مرد بعد از عقد - چه پيش از نزديکى و چه بعد از آن - ديوانه شود ، بنابر احتياط واجب زن بدون طلاق نمى تواند جدا شود ، و اگر آلت مردى بعد از نزديکى بريده شود ، يا مرض مانع از نزديکى بعد از آن پيدا شود ، زن نمى تواند عقد را به هم بزند .

مسأله 2446 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که تخمهاى شوهرش را کشيده اند ، در صورتى که تدليس کرده و زن را گول زده باشند ، مى تواند عقد را به هم بزند ، و در غير صورت تدليس ، اگر خواست عقد را به هم بزند احتياط به طلاق ترک نشود .

مسأله 2447 :

اگر به واسطهء آن که مرد نمى تواند نزديکى کند زن عقد را به هم بزند ، شوهر بايد نصف مهر را بدهد ، ولى اگر به واسطهء يکى از عيبهاى ديگرى که گذشت مرد يا زن عقد را به هم بزند ، چنانچه مرد با زن نزديکى نکرده باشد چيزى بر او نيست ، و اگر نزديکى کرده بايد تمام مهر را بدهد ، مگر اينکه خود زن تدليس کرده باشد که در اين صورت چيزى بر مرد نيست .