احکام حواله دادن
مساله 2289 :
اگر انسان طلبکار خود را حواله بدهد که طلب خود را از ديگرى بگيرد و طلبکار قبول نمايد بعد از آن که حواله درست‌شد کسى که به او حواله شده بدهکار مى‌شود، و ديگر طلبکار نمى‌تواند طلبى را که دارد از بدهکار اولى مطالبه نمايد.
مساله 2290 :
بدهکار و طلبکار و کسى که سر او حواله شده بايد مکلف و عاقل باشند و کسى آنها را مجبور نکرده باشد و نيز بايد سفيه نباشند يعنى مال خود را در کارهاى بيهوده مصرف نکنند ولى اگر بعد از بالغ شدن سفيه شده باشند تا حاکم شرع آنان را از تصرف در اموالشان جلوگيرى نکرده معامله ايشان اشکال ندارد و نيز اگر حاکم شرع کسى را بواسطه ورشکستگى از تصرف در اموالش جلوگيرى کرده باشد نمى‌شود او را حواله بدهند که طلبش را از ديگرى بگيرد و خودش هم نمى‌تواند به‌کسى حواله بدهد ولى اگر سر کسى حواله بدهد که به او بدهکار نيست اشکال ندارد
مساله 2291 :
اگر سر کسى حواله بدهند که بدهکار است احتياط واجب آن است که قبول کند ولى حواله دادن سر کسى که بدهکار نيست در صورتى صحيح است که او قبول کند و نيز اگر انسان بخواهد به کسى که جنسى بدهکار است جنس ديگر حواله دهد مثلا به کسى که جو بدهکار است گندم حواله دهد تا او قبول نکند حواله صحيح نيست.
مساله 2292 :
موقعى که انسان حواله مى‌دهد بايد بدهکار باشد پس اگر بخواهد از کسى قرض کند تا وقتى از او قرض نکرده نمى‌تواند او را به کسى حواله دهد که آنچه را بعدا قرض مى‌دهد از آن کس بگيرد.
مساله 2293 :
مال مورد حواله بايد براى حواله دهنده و طلبکار معين باشد يعنى مردد نباشد پس اگر مثلا ده من گندم و ده تومان پول به يک نفر بدهکار باشد و به او بگويد: يکى از دو طلب خود را از فلانى بگير و آن را معين نکند، حواله درست نيست.
مساله 2294 :
اگر بدهى واقعا معين باشد ولى بدهکار و طلبکار در موقع حواله دادن مقدار آن يا جنس آن را ندانند حواله صحيح است، مثلا اگر طلب کسى را در دفتر نوشته باشد و پيش از ديدن دفتر حواله بدهد و بعد دفتر را ببيند و به طلبکار مقدار طلبش را بگويد حواله صحيح مى‌باشد.
مساله 2295 :
طلبکار مى‌تواند حواله را قبول نکند اگرچه کسى که به او حواله شده فقير نباشد و در پرداختن حواله هم کوتاهى ننمايد
مساله 2296 :
اگر سر کسى حواله بدهد که بدهکار نيست چنانچه او حواله را قبول کند پيش از پرداختن حواله نمى‌تواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگيرد و اگر طلبکار طلب خود را به مقدار کمتر صلح کند کسى که حواله را قبول کرده همان مقدار را مى‌تواند از حواله دهنده مطالبه نمايد.
مساله 2297 :
بعد از آن که حواله درست‌شد، حواله دهنده و کسى که به او حواله شده نمى‌توانند حواله را به هم بزنند و هرگاه کسى که به او حواله شده در موقع حواله فقير نباشد يعنى غير از چيزهايى که در دين مستثنى است مالى داشته باشد که بتواند حواله را بپردازد اگرچه بعدا فقير شود طلبکار هم نمى‌تواند حواله را به هم بزند و همچنين است اگر موقع حواله فقير باشد و طلبکار بداند فقير است‌ولى اگر نداند فقير است و بعد بفهمد اگرچه در آن وقت مالدار شده باشد طلبکار مى‌تواند حواله را به هم بزند و طلب خود را از حواله دهنده بگيرد.
مساله 2298 :
اگر بدهکار و طلبکار و کسى که به او حواله شده يا يکى از آنان براى خود حق به هم زدن حواله را قرار دهند مطابق قرارى که گذاشته‌اند مى‌توانند حواله را به هم بزنند.
مساله 2299 :
اگر حواله دهنده خودش طلب طلبکار را بدهد چنانچه به خواهش کسى که به‌او حواله شده داده است مى‌تواند چيزى را که داده از او بگيرد و اگر بدون خواهش او داده نمى‌تواند چيزى را که داده از او مطالبه نمايد.