حکم نماز وروزه کسانى که با هواپیما مسافرت مى کنند (آیت الله سید محمد صادق روحانی)

حکم نماز وروزه کسانى که با هواپيما مسافرت مى کنند

مسأله 1 :

هر گاه شخص روزه دار سوار هواپيما شود وهواپيما چهار فرسخ عمودى پرواز کند آنگاه به زمين بنشيند چنين شخصى در حکم مسافر است وبايد روزه خود را افطار کند چون مجموع رفتن وآمدن مى شود هشت فرسخ واين مقدار هم حد سفر شرعى است .

مسأله 2 :

هر گاه کسى از محلى که ظهر شده ونماز را در آنجا خوانده است با هواپيماى سريع السير به محل ديگر که هنوز ظهر نشده است برود ، ظاهرا نماز ظهر وعصر ديگرى بر او واجب نيست ، وچنانچه در اين فرض در هيج کدام از اين دو محل نماز نخواند تنها يک قضاى ظهر وعصر کافى است ، ونيز در همين فرض چنانچه در محل اول نماز ظهر را نخواند وقتى که در محل دوم يم خواهد نماز را بخواند گرچه در محل دوم وقت باقى است اما وقت آن در محل او لگذشته است بايد به نيت اداء نماز را بخواند نه قضاء .

مسأله 3 :

هر گاه پيش از غروب آفتاب از محلى با هواپيما ويا قمر مصنوعى طورى حرکت کند که به هر منطقه اى در بيست وچهار ساعت برسد آفتاب در آنجا غروب نکرده باشد ، نماز مغرب وعشاء بر او واجب نخواهد بود . / صفحة 519 /

مسأله 4 :

هر گاه آدمى از محلى که رؤيت هلال رمضان در آنجا شده وبه قصد او لماه روزه گرفته مسافرت کند وقبل از ظهر به محلى رسيد که مى خواهد ده روز در آنجا بماند ويا وطن اوست ولى در آنجا اول رمضان ثابت نشده است در صورتى که چيزى مخورده باشد بايد روزه را نگهدارد ، وچنانچه از محلى که رؤيت هلال شوال شده به جايى مسافرت کند که در آنجا هنوز اول ماه ثابت نشده است افطار واجب است .