وقت نماز مغرب و عشا
مسأله 729 :
مغرب، موقعى است که آفتاب از زمينى که مسطّح است غروب کند؛ ولى احتياط مستحب است که سرخى طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پيدا مى‌شود، از بين برود.
مسأله 730 :
نماز مغرب و عشا هر کدام وقت مخصوص و مشترکى دارند: وقت مخصوص نماز مغرب از اوّل مغرب است، تا وقتى که از مغرب به اندازه خواندن سه رکعت نماز بگذرد، که اگر کسى مثلاً مسافر باشد و تمام نماز عشا را سهواً در اين وقت بخواند احتياط مستحب آن است که بعد از نماز مغرب نماز عشا را دوباره بخواند و وقت مخصوص نماز عشا موقعى است که به اندازه خواندن نماز عشا به نصف شب مانده باشد که اگر کسى تا اين موقع نماز مغرب را عمداً نخواند بايد اوّل نماز عشا و بعد از آن نماز مغرب را بخواند و بين وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا وقت مشترک نماز مغرب و عشا است که اگر کسى در اين وقت اشتباهاً نماز عشا را پيش از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز ملتفت شود، نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بعد از آن بجا آورد.
مسأله 731 :
وقت مخصوص و مشترک که معنى آن در مسأله پيش گفته شد، براى اشخاص فرق مى‌کند، مثلاً اگر به اندازه خواندن دو رکعت نماز از اوّل ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهر کسى که مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترک مى‌شود، و براى کسى که مسافر نيست، بايد به اندازه خواندن چهار رکعت نماز بگذرد.
مسأله 732 :
اگر پيش از خواندن نماز مغرب، سهواً مشغول نماز عشا شود و در بين نماز بفهمد که اشتباه کرده، چنانچه به رکوع رکعت چهارم نرفته است، بايد نيّت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعد نماز عشا را بخواند و اگر به رکوع رکعت چهارم رفته نمازش باطل است. و فرقى بين وقت مختصّ مغرب و وقت مشترک نيست. امّا اگر بعد از خواندن نماز عشا بفهمد مغرب را نخوانده، نماز عشا صحيح است و نماز مغرب را بخواند.
مسأله 733 :
آخر وقت نماز عشا نصف شب است. و شب از اوّل غروب آفتاب تا طلوع فجر صادق مى‌باشد.
مسأله 734 :
اگر از روى معصيت، يا به واسطه عذرى نماز مغرب يا نماز عشا را تا نصف شب نخواند، بايد تا قبل از اذان صبح، به نيّت ادا بجا آورد.
وقت نماز صبح
مسأله 735 :
نزديک اذان صبح از طرف مشرق، سفيده‌اى رو به بالا حرکت مى‌کند که آن را فجر اوّل گويند. موقعى که آن سفيده پهن شد، فجر دوم، و اوّل وقت نماز صبح است. و آخر وقت نماز صبح موقعى است که آفتاب بيرون مى‌آيد.