احکام حنوط
مسأله 591 :
بعد از غسل واجب است ميت را حنوط کنند، يعنى به پيشانى و کف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او کافور بمالند. و مستحب است به سر بينى ميت هم کافور بمالند، و بايد کافور سائيده و تازه باشد، و اگر به واسطه کهنه بودن، عطر او از بين رفته باشد کافى نيست.
مسأله 592 :
احتياط مستحب آنست که اول کافور را به پيشانى ميت بمالند.
مسأله 593 :
بهتر آنست که ميت را پيش از کفن کردن حنوط نمايند، اگر چه در بين کفن کردن و بعد از آن هم مانعى ندارد.
مسأله 594 :
کسى که براى حج يا عمره احرام بسته است اگر پيش از تمام کردن طواف بميرد، حنوط کردن او جايز نيست.
مسأله 595 :
زنى که شوهر او مرده و هنوز عده اش تمام نشده اگر چه حرام است خود را خوشبو کند، ولى چنانچه بميرد حنوط او واجب است.
مسأله 596 :
احتياط واجب آنست که، ميت را با مشک و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو نکنند، و اينها را با کافور مخلوط ننمايند.
مسأله 597 :
مستحب است، قدرى تربت حضرت سيدالشهداء عليه السلام با کافور مخلوط کنند، ولى بايد از آن کافور به جاهائى که بى احترامى مى شود نرسانند، و نيز بايد تربت به قدرى زياد نباشد، که وقتى با کافور مخلوط شد آنرا کافور نگويند.
مسأله 598 :
اگر کافور پيدا نشود، يا فقط به اندازه غسل باشد حنوط لازم نيست، و چنانچه از غسل زياد بيايد ولى به همه هفت عضو نرسد، احوط آنست که اول به پيشانى و اگر زياد آمد به جاهاى ديگر بمالند.
مسأله 599 :
مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميت بگذارند.