معاشرت با اهل منکر
امربه معروف و نهى از منکر/ معاشرفت با اهل منکر …
سوال :
تقريباً دو سال پيش بود که از دفتر حضرت آيت الله العظمى گلپايگانى استفتائى به اين مضمون پرسيدم که بنده در شهر ديگرى غير از شهر خود زندگى مى کنم، در خوابگاه دانشگاه بعضى اوقات هم اتاقيهاى من به راديو که موسيقى پخش ميکرد يا نوار موسيقى گوش مى دادند البته به فتواى مراجعشان اين عمل براى آنها اشکال نداشت. در جواب فرموده بودند که اگر شما به اختيار و بعمد گوش ندهيد و اگر صدا قهراً به گوش شما بخورد براى شما اشکال ندارد. در مورد اين قسمت از فتوا که فرموده اند به اختيار و به عمد گوش ندهيد ـ انسان خيلى جاها که مى رود که در رفتن آنها مجبور نيست امّا مى بيند که رفتن به آنجا از جهتى منفعتى براى وى دارد مثلاً بازديد از يک نمايشگاه کتاب اگر در اينجا موسيقى پخش ميکردند انسان بايد ترک کند يا خير، يا مثلاً به خانه اقوام و آشنايان يا دوستان دعوت مى شود و در آنجا از راديو و يا مثلاً تلويزيون موسيقى پخش مى شود آيا در اينجا بايد مجلس را ترک کند يا خير؟
جواب :
بطور کلّى در مکانها و يا مجالس و منازلى که رفتن به آنجاها ضرورت دارد مثلاً کار لازمى است که بايد انجام شود و همچنين در مسافرتهاى متعارف حکم همان است که بيان شده و در موارد ديگر مانند رفت و آمد به منزل آشنايان در صورتى که ضرورتى در بين نباشد اگر در نظر آنها هم حرام است بايد نهى از منکر نمائيد والاّ نبايد برويد و اگر آنها بر طبق نظر مرجع تقليد خودشان حرام نميدانند بايد در رفتن بمجالسشان اکتفا بموارد ضرورت و مقدار ضرورت نمائيد.
سوال :
در مورد ارتباط با بعض ساداتى که نسبت به دين بى اعتنا بوده و ارتباط با آنها خوف خطر دورى از دين دارد چگونه است. و آيا سادات به هر طريقى که باشند وجه تمايزى با ديگران دارند؟
جواب :
در ارتباط با مواضعى که نسبت به دين و تکاليف دينى دارند تکاليف و وظايف همان است که با ديگران معمول مى شود بايد با شرايط و آداب و مراتب امر به معروف و نهى از منکر عمل نمود مع ذلک احترام از جهت سيادت آنها بطوريکه موجب تشويق آنها بر معاصى نشود خصوصاً اگر سبب تنبّه و اتصال آنها شود بمورد است.
سوال :
رفت و آمد در منازل کسانى که نماز نمى خوانند چه حکمى دارد؟
جواب :
رفت و آمد در منازل کسانى که نماز نمى خوانند، به منظور امر به معروف و ارشاد اشکال ندارد بلکه خوب است ولى اگر اصرار بر ترک نماز دارند و در امر به معروف احتمال تأثير نباشد ترک مراوده نمايند.
سوال :
هم نشينى و هم غذا شدن با افراد بى نماز جايز است يا نه؟
جواب :
همنشينى با بى نماز وهم غذا شدن با او بمنظور امر بمعروف و ارشاد اشکال ندارد، بلکه مطلوب است ولى در صورتيکه بهيچوجه تحت تأثير قرار نگيرد معاشرت با او مذموم است.
سوال :
همراهى و رفاقت با کسانى که نسبت به برخى مسائل شرعى و مراجع عظام بى اعتنايى مى کنند چه حکمى دارد؟
جواب :
بايد آنها را ارشاد کرد و اگر معلوم شد که مغرضند و تذکرّات سودى ندارد لازم است با آنها قطع رابطه شود.
سوال :
قطع رابطه و مراوده با خويشاوندانى که نسبت به دين بى اعتنا هستند و رابطه با آنان باعث انجام برخى گناهان (غيبت، تهمت و فساداخلاقى) مى گردد چگونه است؟
جواب :
در فرض سوال چنانچه نتواند با معاشرت سالم و مصون از گناه تدريجاً آنها را ارشاد کند بايد قطع رابطه کند.
سوال :
رفتن به خانه اقوامى که بدانيم در صورت رفتن به خانه آنها حتماً گناهى را مرتکب مى شويم چه صورت دارد؟(تنها راه دورى از آن گناه نرفتن به خانه آنها است)
جواب :
در فرض سوال نبايد برود.
سوال :
من در خانواده اى زندگى مى کنم که اکثر اعضاء آن أهل نوارهاى مبتذل و فيلمهاى منافى عفّت هستند و هنگامى که من در مقابل اين اعمال آنها عکس العمل نشان مى دهم و آنهارا امر به معروف ونهى از منکر مى کنم در مقابل اين کار با آزارها و اذيت هاى آنها مواجه مى شوم آنها با من بد رفتارى کرده و بر من سختى هاى زيادى را تحميل مى کنند مرا راهنمائى فرمائيد.
جواب :
درصورتى که ترک منزل موجب عسر و حرج است و احتمال تأثير نهى از منکر نمى دهيد، تکليف از شما ساقط است لکن بايد مراقب باشيد خودتان آلوده نشويد و حتى المقدور از محرّمات مذکوره اجتناب نمائيد.