دعاوى زوجين
سوال 1548 :
کسى ادعا مى کند فلان زن به عقد او درآمده است، و زن منکر مى باشد. براى حلّ دعوى شخص عاقد را احضار کرده اند، او نيز منکر مى شود، ولى بعداً مى گويد به علت ترس انکار کردم چون ناموس از اهم مسائل است. اين زن بعد از مدت دو سال، اگر بخواهد شوهر کند، آيا محتاج به طلاق است؟ در صورتى که مدّعى او را طلاق نمى دهد.
جواب :
در فرض سوال، اگر زن يقين دارد شرعاً زن آن شخص نشده و به عقد او درنيامده است مى تواند شوهر کند و نياز به طلاق نيست.
سوال 1549 :
زن مى گويد ازدواج دائمى کرده ام و مرد مى گويد ازدواج انقطاعى بوده است. دليل و بيّنه هم ندارند. قول کدام مقدم مى باشد؟
جواب :
در فرض سوال عقد با قسم خوردن مدعى دوام محکوم به دوام است. مگر آنکه خلاف آن شرعاً ثابت شود.
سوال 1550 :
زنى به شخصى اجازه داده که او را به عقد دائمى درآورد. آن شخص زن را به عقد انقطاعى به مدت پنج سال يا ده سال صيغه کرد و به آن زن هم تذکر نداد و چند اولاد هم از ايشان به دنيا آمد. پس از مدتى زن مطلع شد که عقد انقطاعى بوده است، لطفاً حکم مسأله را بيان فرماييد؟
جواب :
در فرض سوال، اگر زن بعد از اينکه متوجه شد که عقد انقطاعى بوده، به آن رضايت داد ـ چون اصل عقد فضولى بوده و رضايت کاشف از صحت آن مى شود ـ اولاد آنها حلال زاده است و تا پايان مدت مى توانند با هم زندگى کنند. اما اگر زن بعد از اطلاع اجازه نداد، عقد باطل است و بايد فوراً از همديگر جدا شوند. و اولاد نسبت به مادر، اولاد شبهه هستند. که از همديگر ارث مى برند. و اما
(صفحه411)
نسبت به مرد، پس اگر او عقد را صحيح مى دانسته و به اعتقاد اينکه زن به او حلال است مقاربت مى کرده، فرزندان نسبت به او نيز اولاد شبهه هستند و از همديگر ارث مى برند. ولى اگر مى دانسته که عقد باطل بوده است، اولاد نسبت به او ولد زنا هستند و از همديگر ارث نمى برند.
سوال 1551 :
زوجين در اصل عقد اتفاق دارند. امّا زوج مى گويد عقد منقطع است و زوجه ادعاى دائم بودن عقد را دارد، قول کداميک مسموع است؟
جواب :
قول مدعى دوام با خوردن سوگند مقدم است.