3- آفتاب (آیت الله حسین وحید خراسانی)

3 - آفتاب

مسأله 192 :

آفتاب زمين و ساختمان و چيزهايى که مانند در و پنجره در ساختمان به کار برده شده و همچنين ميخى را که به ديوار کوبيده اند با پنج شرط پاک مى کند :

( اول ) آن که چيز نجس تر باشد ، پس اگر خشک باشد بايد به وسيله اى آن را تر کنند تا آفتاب آن را خشک کند .

( دوم ) آن که اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از خشک شدن به تابيدن آفتاب آن را بر طرف کنند .

( سوم ) آن که چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نکند ، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند اينها بتابد و چيز نجس را خشک کند ، آن چيز پاک نمى شود ، ولى اگر به قدرى نازک باشد که از تابيدن آفتاب جلوگيرى نکند اشکال ندارد .

( چهارم ) آن که آفتاب به تنهايى چيز نجس را خشک کند ، پس اگر مثلا چيز نجس به واسطهء باد و آفتاب خشک شود پاک نمى گردد ، ولى اگر باد به قدرى کم باشد که نگويند به خشک شدن چيز نجس کمک کرده اشکال ندارد .

( پنجم ) آن که آفتاب مقدارى از بنا و ساختمان را که نجاست به آن فرو رفته يک مرتبه خشک کند ، پس اگر يک مرتبه بر زمين و ساختمان نجس بتابد و روى آن را خشک کند ، و دفعهء ديگر زير آن را خشک نمايد فقط روى آن پاک مى شود و زير آن نجس مى ماند .

مسأله 193 :

پاک کردن آفتاب حصير نجس و درخت و گياهى را که در زمين است ، محل اشکال است .

مسأله 194 :

اگر آفتاب به زمين نجس بتابد بعد انسان شک کند که زمين موقع تابيدن آفتاب تر بوده يا نه ، يا ترى آن به واسطهء آفتاب خشک شده يا نه ، آن زمين نجس است ، و همچنين است اگر شک کند که پيش از تابش آفتاب عين نجاست از آن بر طرف شده يا نه ، يا شک کند که چيزى مانع تابش آفتاب بوده يا نه .

مسأله 195 :

اگر آفتاب به يک طرف ديوار نجس بتابد و به وسيلهء آن طرفى که آفتاب به آن نتابيده نيز خشک شود ، هر دو طرف پاک مى شود .