احکام نـماز
نماز بهترين اعمال دينى است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادتهاى ديگر هم قبول مى شود و اگر پذيرفته نشود اعمال ديگر هم قبول نمى شود. و همانطور که اگر انسان شبانه روزى پنج نوبت در نهر آبى شستشو کند چرک در بدنش نمى ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاک مى کنند. و سزاوار است که انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و کسى که نماز را پست و سبک شمارد مانند کسى است که نماز نمى خواند. پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: «کسى که به نماز اهميّت ندهد و آن را سبک شمارد سزاوار عذاب آخرت است».
روزى حضرت در مسجد تشريف داشتند مردى وارد و مشغول نماز شد و رکوع و سجودش را کاملاً بجا نياورد، حضرت فرمودند: «اگر اين مرد در حالى که نمازش اين طور است از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است».
پس انسـان بايـد مواظب باشد که به عجله و شتابـزدگى نمـاز نخوانـد و در حال نماز به ياد خدا باشـد و متـوجـه باشد با چـه کسـى سخـن مى گويـد و خـود را در مقـابل عظـمت و بـزرگى خداونـد عالـم بسيـار پست و ناچيز ببيند و اگر انسان در موقـع نماز کاملاً به اين مطلب توجه کند، از خود بى خبر مى شود، چنانچه درحـال نماز تير را از پاى مبارک اميرالمؤمنين(عليه السلام) بيرون کشيدند و آن حضرت متوجه نشدند.
و نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد و گناهانى که مانع قبول شدن نماز است، مانند حسد، کبر، غيبت، خوردن حرام، آشاميدن مسکرات و ندادن خمس و زکات و بلکه هر معصيتى را ترک کند. و همچنين سزاوار است کارهايى که ثواب نماز را کم مى کند بجا نياورد، مثلاً در حال خواب آلودگى و خوددارى از بول به نماز نايستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نکند و نيز کارهايى که ثواب نماز را زياد مى کند بجا آورد، مثلاً انگشترى عقيق بدست کند و لباس پاکيزه بپوشد و شانه و مسواک کند و خود را خوشبو نمايد.
[128]