احکام نجاسات
مسأله 136 :
نجس کردن خط و ورق قرآن در صورتى که مستلزم هتک باشد حرام است ، و اگر نجس شود بايد فورا آن را آب بکشند ، و همچنين در غير صورت هتک بنابر احتياط واجب .
مسأله 137 :
اگر جلد قرآن نجس شود ، در صورتى که بى احترامى به قرآن باشد بايد آن را آب بکشند .
مسأله 138 :
گذاشتن قرآن روى عين نجسى که خشک است ، در صورتى که مستلزم هتک باشد حرام و برداشتن آن واجب است .
مسأله 139 :
نوشتن قرآن با مرکب نجس - اگر چه يک حرف آن باشد - حکم نجس کردن آن را دارد ، و اگر نوشته شود بايد آن را به وسيلهء آب و يا غير آن محو کنند .
مسأله 140 :
در صورتى که دادن قرآن به کافر مستلزم هتک باشد حرام و گرفتن از او واجب است
مسأله 141 :
اگر ورق قرآن يا چيزى که احترام آن لازم است ، - مثل کاغذى که اسم خدا يا پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) يا يکى از معصومين ( عليهم السلام ) بر آن نوشته شده - در مستراح بيفتد ، بيرون آوردن و آب کشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد ، بايد به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است ، و همچنين اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد ، بايد تا وقتى که يقين نکرده اند که به کلى از بين رفته به آن مستراح نروند .
مسأله 142 :
خوردن و آشاميدن چيز نجس و متنجس حرام است ، و همچنين است خوراندن آن به ديگرى ، ولى خوراندن متنجس به طفل يا ديوانه جايز است ، و اگر خود طفل يا ديوانه متنجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد ، جلوگيرى از او لازم نيست .
مسأله 143 :
فروختن و عاريه دادن چيز نجسى که قابل پاک شدن است اشکال ندارد ، ولى بايد در صورتى که طرف در معرض مثل خوردن و آشاميدن است نجاست آن را بگويد .
مسأله 144 :
اگر انسان ببيند کسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد .
مسأله 145 :
اگر جايى از خانه يا فرش کسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر کسى که وارد خانهء او مى شود با رطوبت به جاى نجس رسيده است ، در صورتى که او سبب براى اين امر باشد و در معرض اين باشد که نجاست به مأکول و مشروب سرايت کند بايد به آنان بگويد .
مسأله 146 :
اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به ميهمانها بگويد ، اما اگر يکى از ميهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد ، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد که به واسطهء نجس بودن آنان خود او مثلا مبتلا به اکل وشرب نجس شود ، بايد بعد از غذا به آنان بگويد .
مسأله 147 :
اگر چيزى را که عاريه کرده نجس شود ، چنانچه صاحبش آن چيز را در خوردن يا آشاميدن استعمال کند - مانند ظرف - واجب است نجس شدن آن را به او بگويد ، اما مثل لباس ، نجس شدن آن را لازم نيست بگويد اگر چه بداند صاحبش با آن نماز مى خواند ، مگر اين که صاحبش بخواهد با لباس پاک واقعى نماز بخواند که در اين صورت احتياط واجب آن است که نجس بودنش را به او اطلاع دهد .
مسأله 148 :
اگر بچه بگويد چيزى نجس است يا چيزى را آب کشيده ، نمى شود حرف او را قبول کرد ، ولى بچه اى که مميز است اگر بگويد چيزى را آب کشيدم ، در صورتى که آن بچه ثقه باشد وظن بر خلاف گفتهء او نباشد ، حرف او قبول مى شود ، و همچنين اگر بگويد چيزى نجس است .