نماز به زبان عربى
سوال: چرا نماز را به زبان عربى مى‌خوانيم؟
توضيح اين که: نماز را بايد به زبان عربى خواند و حال آن که هر کس بايد خدا را به زبان خودش بخواند، آيا اين موضوع با جهانى بودن دين اسلام منافات ندارد؟
پاسخ: اتفاقا خواندن نماز به زبان عربى يکى از نشانه‌هاى جهانى بودن دين اسلام است، زيرا جمعيتى که در يک صف قرار مى‌گيرند و در يک جبهه واحد فعاليت مى‌کنند، ناگزيرند زبان واحدى داشته باشند که به وسيله آن تفاهم کنند؛ يعنى، علاوه بر زبان مادرى و محلى، يک «زبان عمومى و جهانى» هم داشته باشند و وحدت جمعيت بدون اين قسمت مسلما کامل نيست.
امروز عده‌اى از متفکران معتقدند تا دنيا به صورت يک کشور در نيايد، مردم جهان روى سعادت را نخواهند ديد و براى اين که اين موضوع جامه عمل به خود بپوشد، نقشه هايى طرح کرده‌اند و يکى از مواد برنامه آنها به وجود آوردن يک زبان بين المللى و جهانى است.
خلاصه اين که: خواندن نماز به يک زبان از طرف تمام مسلمانان، رمز وحدت و نشانه يگانگى مسلمانان است و با توجه به اين که زبان عربى به اعتراف اهل فن يکى از وسيعترين و جامعترين زبانهاى دنياست، اين حقيقت روشنتر مى‌شود که: تمام فرق مسلمانان مى‌توانند آن را به عنوان يک زبان بين الملى بشناسند و از آن به عنوان حسن تفاهم و همبستگى اسلامى استفاده کنند.
علاوه بر اين، خواندن نماز به يک صورت معين، آن را از دستبرد و تحريف و آميخته شدن به خرافات و مطالب بى اساس که بر اثر مداخله افراد غير وارد - هنگام ترجمه آن به زبانهاى ديگر - رخ مى‌دهد، نگاه مى‌دارد و به وسيله روح اين عبادت اسلامى محفوظتر مى‌ماند؛ منتها بر هر مسلمانى لازم است به قدر توانايى با زبان دينى خود آشنا باشد و بداند با خداى خود چه مى‌گويد و اتفاقا ياد گرفتن ترجمه نماز که در يک صفحه کتاب خلاصه مى‌شود، به اندازه‌اى ساده و آسان است که ممکن است آن را در يک ساعت - براى تمام عمر - ياد گرفت.
کوتاه سخن اين که: همان طور که مى‌دانيم مسأله توحيد و يگانگى، در تمام اصول و فروع اسلام يک زير بناى اساسى محسوب مى‌گردد و نماز به سوى قبل واحد و در اوقات معين و به يک زبان مشخص، نمونه از اين وحدت است.
اگر به هنگام مراسم حج در مکه باشيم و نماز جماعتى را که صدها هزار نفر از نژادها ومليتهاى مختلف از سراسر جهان در آن شرکت مى‌جويند و همه با هم مى‌گويند: «اللَّه اکبر» مشاهده کنيم، آنگاه به عظمت و عمق اين دستور آشنا مى‌شويم که اگر هر يک، اين جمله روح پرور يا ساير اذکار نماز را به زبان محلى خود مى‌گفت چه هرج و مرج زشتى در آن روى مى‌داد. [1]
پى‌نوشت‌ها
------------------------
[1]. پاسخ به پرسشهاى مذهبى - نويسندگان: آيات عظام ناصر مکارم شيرازى و جعفر سبحانى