فلسفه روزه

فلسفه روزه

فلسفه روزه

يکى از عبادتهاى اسلامى روزه است، يکى از آثار تربيتى روزه اين است که به «حکومت عادت و شهوت» بر انسان پايان مى‌دهد و انسان را از بردگى تمنيات نفسانى رها مى‌سازد.

خطرناکترين و بدترين حکومتها، حکومت عادت بد و بندگى نفس است؛ چه بسا يک اعتياد کوچک - مانند اعتياد به سيگار - به عزت نفس انسانى لطمه جبران‌ناپذير وارد مى‌سازد تا چه رسد به اعتيادهاى ديگر!

انسان آزاد کسى است که هيچ نوع عادت نامطلوبى بر او حکومت نکند و با اراده آهنين خود حکومت هر نوع عادتى را سرکوب سازد و يک چنين آزادگى و کمال روحى به مقاومت و پايدارى نيازمند است که روزه پديد آورنده آن است.

گذشته از اين، زنده کننده عواطف انسانى است. افراد ثروتمند و متمکن که در طول سال بر سر سفره‌هاى رنگين مى‌نشينند و از افراد گرسنه که در طول سال بسان روزه داران تا شب گرسنه مى‌مانند بى خبرند، با روزه گرفتن و گرسنگى سراسر روز به ياد چنين افرادى افتاده و از درد دل آنها آگاه مى‌شوند و در نتيجه روح و روان آنها تجليگاه عالى‌ترين عواطف انسانى مى‌گردد و به فکر کم کردن فاصله طبقاتى و برطرف ساختن نيازمنديهاى طبقه مستمند مى‌افتند. چه خوب است که طبقه مرفع نيازمندى طبقه‌اى افتند که هرگاه به همان حال بمانند و آتش خشم آنها شعله‌ور گردد، همه چيز را مى‌سوزاند و زندگى را نابود مى‌سازد!

روزه ماه رمضان نمودارى از مساوات و اتحاد است؛ زيرا در اين ماه تمام طبقات - اعم از مرفه و غير مرفه - به تمنيات نفسانى پشت پا زده و هماهنگ مى‌گردند.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

پر بازدیدترین ها

No image

لباس احرام

No image

نماز به زبان عربى

No image

فلسفه خمس

No image

هدیه قرآن به غیر مسلمان

No image

تقلید از اعلم

Powered by TayaCMS